„Čečenski lider Kadirov podržao boksersku saradnju sa Srbijom i poslao pozdrave predsedniku Srbije“.
Tim rečima je naslovljeno saopštenje Bokserskog saveza Srbije, objavljeno 24. januara, a u kojem se javnost obaveštava o nedavnoj poseti delegacije Bokserskog saveza Srbije (BSS) Republici Čečeniji, oblasti koja je deo Ruske Federacije, a na čijem čelu je Ramzan Kadirov, koga međunarodna zajednica godinama optužuje za brutalno kršenje ljudskih prava LGBT osoba.
Delegaciju Bokserskog saveza Srbije predvodio je predsednik BSS Nenad Borovčanin, bivši profesionalni bokser i nekadašnji državni sekretar u Ministarstvu omladine i sporta Srbije, koji se susreo sa prvim čovekom Čečenije.
Kako se navodi u saopštenju Bokserskog saveza Srbije, Kadirov je rekao srpskoj delegaciji da želi da bude pokrovitelj narednih priprema reprezentacija Srbije i Rusije u gradu Groznom, te da namerava dalje da razvija odnose između Srbije i Čečenije, “a sve u korist Srbije i njihove otadžbine Rusije”.
Tokom susreta sa Kadirovim, Borovčanin je svom domaćinu, između ostalog, uručio i srednjevekovni mač, poklon predsednika Srbije Aleksandra Vučića.
LGBT aktivisti u Srbiji za Radio Slobodna Evropa (RSE) ukazuju da je Čečenija teritorija na kojoj se flagrantno krše ljudska prava, te dodaju da bi bila loša poruka zvaničnog Beograda ukoliko bi produbljivao saradnju sa Kadirovim.
U Bokserskom savezu Srbije do zaključenja teksta nisu odgovorili na upit RSE da li je za njih problematično to što međunarodna zajednica godinama unazad optužuje Ramzana Kadirova za drastično kršenje ljudskih prava u Čečeniji i da li jačanje saradnje sa njim može imati negativan uticaj na BSS.
Ko je Ramzan Kadirov?
Ramzan Kadirov je lider Čečenske Republike, koja ima autonomiju u sastavu Ruske Federacije. Član je Biroa Vrhovnog savjeta Jedinstvene Rusije, partije na čijem je čelu ruski predsjednik Vladimir Putin.
Sin je prvog predsjednika Čečenije u sastavu Rusije, Ahmada Kadirova. Tokom Prvog rata u Čečeniji 1994. učestvovao je u vojnim operacijama protiv snaga Ruske Federacije, dok je tokom Drugog rata u Čečeniji 2000. sa ocem prešao na stranu savezne vlade pod kontrolom Kremlja.
Bio je i šef službe bezbjednosti u Čečeniji, a od 2007. obavlja funkciju predsjednika ove republike, u sastavu Ruske Federacije. Na to mjesto imenovao ga je lično Vladimir Putin.
Od februara 2011, ukazom tadašnjeg predsjednika Rusije, Dmitrija Medvedeva, Kadirov je u čečenskom parlamentu ponovo izabran za predsjednika Čečenije, s tim da mu je titula promijenjena u čečenski lider.
Nakon preuzimanja funkcije Kadirov se upustio u eliminaciju terorističkih grupa u Čečeniji. Iako se nakon ovih akcija situacija u ovoj zemlji na sjeveru Kavkaza stabilizovala, mnoge grupe za zaštitu ljudskih prava počele su da ga optužuju za ozbiljna kršenja humanitarnih i ljudskih prava.
Podržao je rusku aneksiji ukrajinskog poluostrva Krim 2014.
U izvještaju Freedom Housea o stvarnim primjerima "transnacionalne represije" u svijetu, od 32 dokumentovana fizička slučaja sprovedena pod nalogom Kremlja, čak 20 ima čečensku poveznicu.
Moskovske novine Novaya gazeta objavile su 15. februara 2021. službene dokumente u kojima piše da u vansudskim pogubljenjima u Čečeniji 2017. godine stradalo oko 30 ljudi, a da je mnoga ubistva naručio lično Kadirov.
Dio vansudskih ubistava desio se i tokom "čistke" koju je 2017. sprovela čečenska policija protiv pripadnika LGBT populacije po nalogu Kadirova.
Katastrofalan položaj žena i LGBT populacije u Čečeniji
Kako se navodi u saopštenju Bokserskog saveza Srbije, u Čečeniji je ponikao jedan od trenutno najboljih svetskih boksera Artur Beterbijev. Međutim, ta ruska oblast je svetskoj javnosti mnogo poznatija po medijskim izveštajima o progonima seksualnih manjina i političkih neistomišljenika.
Nikola Kovačević, pravnik iz Beograda koji se bavi zaštitom ljudskih prava, je poslednjih godina zastupao nekoliko ljudi koji su izbegli iz Čečenije. Kako kaže za RSE, njihovi razlozi za beg iz zemlje u kojoj su rođeni i traženje azila su uglavnom ugovoreni brakovi i nasilje koje trpe pripadnici LGBT populacije.
„Nije bilo mnogo slučajeva, ali je bilo nekoliko slučajeva na osnovu kojih, kada istražite da li to što oni tvrde postoji kao realnost u izveštajima koji se objavljuju o Čečeniji, uvidite da, nažalost, postoji. Na osnovu toga se u velikoj meri može zaključiti da je status žena i LGBTQI ljudi u Čečeniji katastrofalan u smislu pravnog okvira i prakse“, kaže Kovačević.
Stefan Šparavalo iz organizacije „Da se zna“, koja štiti prava LGBT osoba u Srbiji, kaže da njegovo udruženje komunicira sa ruskim udruženjima posredstvom nadnacionalnih organizacija koje okupljaju relevantne LGBT grupe iz Evrope i centralne Azije.
On podseća da su u svetsku javnost pre nekoliko godina procurele informacije o progonu LGBT osoba u Čečeniji.
„Postoje informacije da su tamošnje vlasti organizovale logore za gej i biseksualne muškarce, da su mnogi nestali, da su porodice bile motivisane da prijave kod nadležnih organa svoje članove familije koji pripadaju LGBT zajednici“, kaže Šparavalo.
Šta su izvestile međunarodne organizacije?
O torturi koju čečenske vlasti sprovode nad LGBT osobama je međunarodna nevladina organizacija Human Rights Watch (HRW) 2017. godine napisala izveštaj na pedesetak stranica.
Prema rečima žrtava, čija svedočenja je HRW uvrstio u izveštaj, čečenski policijski službenici su ih nezakonito odvodili iz njihovih domova, sa posla ili sa ulice transportujući ih u nezvanične pritvorske objekte bez ikakvog pravnog postupka. Tamo su ih policajci više puta tukli ili prisiljavali druge zatvorenike da ih tuku.
“Među sobom smo to zvali ‘vrteška’. Oni [službenici obezbeđenja] bi vas stavili licem na pod i tukli vas cevima. Zatim teraju druge zatvorenike da nastave sa premlaćivanjem. Svaki čovek dobije nekih 70-80 udaraca. I tako to ide... I bukvalno postajete crno-plavi od struka do prstiju”, rekao je jedan od bivših zatovrenika aktivistima HRW-a.
Izlazak iz pritvora nije značio i kraj mukama za žrtve čečenskog režima. Kako navodi HRW, neki od njih su bili podvrgnuti daljem ponižavanju tako što su bili primorani da se „ispovede i pokaju“ pred svojim starijim muškim rođacima (uglavnom, očevi, stričevi i braća).
“Zvaničnici su potom osramotili rođake što imaju članove gej porodice i naterali rođake da sramote žrtve, čime su podstakli klimu u kojoj bi moglo da dođe do porodičnog zlostavljanja, uključujući ubistva iz časti”, navodi se u izveštaju organizacije Human Rights Watch.
Ova međunarodna organizacija je zatražila od vlasti u Rusiji da javno osudi čistku homoseksualaca u Čečeniji, te da nadležni sprovedu temeljnu i nepristrasnu istragu o navodima žrtava.
To se, međutim, nije dogodilo, što ne iznenađuje ako se uzme u obzir da je Ruska Federacija, na čelu sa predsednikom Vladimirom Putinom, 2013. godine donela zakon o zabrani širenja onoga što je opisano kao “gej propaganda”.
Od tada, aktivisti koji se bave LGBT pravima i oni koji istražuju zločine počinjene iz mržnje prijavili su značajan porast nasilja i uznemiravanja protiv homoseksualaca i lezbejki, često od konzervativnih aktivista, ili onih koji se zalažu za pravoslavna hrišćanska uverenja.
Približavanje Srbije i Čečenije
Zbog teškog položaja u kojem se nalaze LGBT osobe u Rusiji, beogradsko udruženje “Žene u crnom”, zajedno sa brojnim drugim organizcijama, više je puta protestovalo ispred Ambasade Rusije u Beogradu.
„Eventualna saradnja između režima u Čečeniji i režima u Srbiji bi zapravo na neki način značila spregu između dva autoritarna režima i približavanje dva društva u kojima vlada klima, u najmanju ruku, neprijateljstva i otvorenog progona u odnosu na homoseksualne osobe“, ocenuje za RSE Miloš Urošević, aktivista „Žena u crnom“.
Srbija i ruska Republika Čečenija nemaju intenzivne ekonomske i političke odnose, ali se odnosi na relaciji Beograd – Kremlj opisuju kao “bratski”. Jedan od najjačih aduta za to je podrška Ruske Federacije Srbiji po pitanju dijaloga o normalizaciji odnosa sa Kosovom. Dijalog Beograda i Prištine trebalo bi da dovede do pravno obavezujućeg sporazuma o normalizaciji odnosa između Srbije i Kosova.
Predsednik Srbije Aleksandar Vučić se nije javno oglašavao povodom pozdrava lidera Čečenije Kadirova.
Pravnik Nikola Kovačević smatra da bi intenziviranje odnosa Srbije i Čečenije za ovdašnju LGBT zajednicu mogao biti šamar.
„Iz prostog razloga što način na koji se Kadirov i njegov sistem obračunavaju sa pripadnicima LGBT populacije je nešto što je ništa drugo do kršenje elementarnih ljudskih prava“, smatra Kovačević.
Stefan Šparavalo smatra da eventualno produbljivanje odnosa Srbije i Čečenije ne bi bila nova poruka za ovdašnju LGBT zajednicu. On ukazuje na bliske odnose zvaničnog Beograda sa Turskom i nekim arapskim zemljama u kojima se takođe krše prava LGBT osoba.
„Tako da to ne bi bilo iznenađujuće niti bi ta poruka bila neka vrsta presedana u odnosu na pozitivne poruke koje su možda bile pre toga. Jasno nam je da ljudska prava, što se tiče međunarodne politike, u Srbiji nisu na agendi“, kaže Šparavalo.
Miloš Urošević iz „Žena u crnom“ ukazuje da društvo u Srbiji počiva na procepu između načelnog zalaganja za ljudska prava i stvarnog stanja koje je daleko od dobrog.
„Mi smo svedoci raskoraka koji postoji između deklarativnog zalaganja režima u Srbiji za ulazak u Evropsku uniju, dok u društvu postoji jedan oblik vladavine koji kaže da ljudska prava ne pripadaju svima i da ta kultura ljudskih prava ovde ne treba da postoji“, ocenjuje Urošević.
Čečenija na Zapadnom Balkanu
Osim u oblasti sporta, Čečenija pokušava da se pozicionira na Zapadnom Balkanu i posredstvom religije i kulture. Tako je krajem juna 2021. godine delegacija Evropskog muslimanskog foruma, predvođena Abdul-Vahedom Nijazovim, koji se u Ruskoj Federaciji smatra bliskim saradnikom predsednika Vladimir Putina, posetila Novi Pazar.
On je tada obećao da će u tom gradu na jugozapadu Srbije sredstvima Republike Čečenije biti izgrađen Islamski školski centar za izučavanje Kur'ana. Kako je najavio, ta ustanova bi trebalo da nosi naziv Ahmada Kadirova, oca sadašnjeg lidera Čečenije.
Inače, glavna religija u Čečeniji je islam. Tokom nedavne posete predstavnika Bokserskog saveza Srbije Ramzan Kadirov je pozvao sve pripadnike muslimanske veroispovesti u Srbiji da podrže politiku aktuelnog predsednika Srbije Aleksandra Vučića.
Osim Novog Pazara, delegacija Evropskog muslimanskog foruma je polovinom prošle godine posetila i Opštinu Zavidovići, u središnjoj Bosni i Hercegovini (BiH).
Tom prilikom su obećali lokalnim vlastima da će donirati pola miliona evra za obnovu ulice i dela mosta, ukoliko jedna ulica u Zavidovićima ponese ime prvog čečenskog predsednika Ahmada Kadirova, nekadašnjeg pobunjenika protiv Rusije koji je prešao na stranu Moskve i koji je ubijen 2004. godine.
Nekoliko meseci kasnije, u oktobru prošle godine, delegacija Evropskog muslimanskog foruma je ponovo posetila BiH, najavivši mogućnost da bi bh. gradovi Sarajevo, Zavidovići i Goražde mogli da se zbratime s gradovima Grozni, Šali i Gudermes u ruskoj republici Čečeniji.
U julu 2021. Ramzan Kadirov je bio glavna ličnost u promotivnom materijalu za muzički festival "Čečenija Fest" u Bileći, opštini na jugoistoku Bosne i Hercegovine (BiH) sa pretežno srpskim stanovništvom.
Njegova slika u vojnoj uniformi nalazila se na plakatima i promotivnim materijalima ovog festivala, ali i na objavama na društvenim mrežama.
Organizatore festivala su za RSE rekli tada da ne vide ništa sporno što su taj festival promovisali sa likom čečenskog lidera, te da je naziv “Čečenija fest” nastao kao šala.
