Jedna od najpoznatijih teorija o tome kako je počeo život na Zemlji poznata je kao panspermija. Ona kaže je prvi život - mikrobe, na planetu donio asteroid s Marsa ili nekog daljeg zvjezdanog sistema. Pitanje koje danas naučnici postavljaju je da li je moguća i obrnuta situacija?
Možemo li mi da pošaljemo sjeme života na druge udaljene planete kako bi “posijali” nov život? Naučnici navode da je moguće.
U razgovoru za časopis “Smitsonijan”, Adam Selcner, inženjer u NASA-i, govorio je o istraživanju svemirskih prostranstava. Osim tradicionalnih načina istraživanja pomoću teleskopa i svemirskih sondi, spomenuo je i manje poznatu metodu, slanje ljudskog genoma na udaljene planete na kojima je moguć život.
Iako je taj način pomalo radikalan, naučnici pretpostavljaju da ćemo uskoro u svemir poslati uređaje koji će “odštampati” bakterije još nepoznatim metodama.
"Naša najbolja šansa za istraživanje svemira je ‘štampanje’ organizama na nastanjivim planetama. Najvjerovatnije nećemo kolonizovati svemir pomoću astronauta nego upavo bakterijama", rekao je Selcner.
Takve ideje je ocijenio fantastičnim. O tom načinu kolonizacije prvi su razmišljali Gari Ruvukun i Džordž Čurč, biolozi sa Univerziteta Harvard.
Oni su predložili da ljudski genom pošaljemo u svemir u nekoj bakteriji. Nakon njenog dolaska, njen biološki okvir bi se pretvorio u ljudski genom, i nastavio da se razvija.
O tome su pisali i japanski naučnici sa Univerziteta Kjoto Sangjo 2012. Oni su razmišljali o obrnutoj panspermiji i tome da smo nju već pokrenuli, ali slučajno.
Pređašnji udari meteora u Zemlju mogli su da ponesu i genetski kod, pa bi obrnuta panspermija u svemir mogla da ponese ljudski genom i tako ’zarazi’ ostale planete.
Jedan takav primjer je i meteor koji je napravio krater Čiksulub, za koji se vjeruje da je istrijebio dinosauruse. Njegovi dijelovi mogli su lako da napuste Zemlju s bakterijama i tako zaraze svemir van Sunčevog sistema.
"Ako su oblici života uspjeli da napuste atmosferu, to bi mogao da nam bude dobar dokaz da je kolonizacija drugih planeta i danas moguća", napisali su Japanci u svom radu.
Jedno od glavnih pitanja, ako i to uspemo da ostvarimo, je kako će se genom u bakteriji razviti u čovjeka. Kao jedan od načina spominje se evolucija pomoću koje se razvio sadašnji život na Zemlji.
Pošto bi ona trajala predugo, naučnici pokušavaju da projektuju samostalan stroj koji bi mogao da stvori život, jednom kada sleti na nastanjivu planetu. Iako će mu za dolazak do njega biti potrebno oko 1000 godina, to vrijeme je ipak kraće od cijele evolucije.
Nakon dolaska, stroj bi započeo sa “štampanjem ljudi”. Ta tehnologija je danas prisutna samo u idejama i ostavljaju je za razvoj budućim generacijama za stotinu, ako ne i za hiljadu godina, ako bi takva tehnologija mogla uopšte da postoji.
Osim toga, veliko pitanje je i intergalaktičko putovanje.
Čovjek prekratko živi da bi u jednom životu uopšte mogao da dođe do druge zvijezde ako. Današnje poznavanje fizike još uvijek ne može da nam omogući stvaranje svemirskih crvotočina koje povezuju dva udaljena dijela svemira. Zato je za sada najbolji način kolonizacije jednostavno slanje “sastojaka” iz kojih bi mogao da se razvije višećelijski život i pusti “Majku prirodu” da obavi preostali dio.
Prvi korak napravila je Evropska agencija za tehnologiju i razvoj (EUTEF), koja je poslala bakteriju od Zemlje do Marsa. Ako se taj test pokaže uspješnim, imaćemo dobar početak za slanje života u svemir. Iako će taj proces biti prilično dugotrajan, s njim ne treba žuriti. Još nismo otkrili život u svemiru, ali je zato moguće da ga jednog dana pokrenemo sami.