Članovi žirija takmičarskog programa za igrani film 17. Sarajevo Film Festivala okupili su se u srijedu na festivalskom trgu gdje su govorili o svojim počecima u kinematografiji, ali i odgovarali na pitanja publike koju je najviše interesovalo sa kakvim se izazovima danas suočava filmska industrija, pogotovo mladi autori.
Žiri čine izraelski režiser Ari Folman (predsjedavajući žirija), Alberto Barbera, direktor Nacionalnog muzeja filma iz Torina, Zana Marjanović, bh. glumica, Michèle Ohayon, američka režiserka i producentica, te Razvan Radulescu, rumunski scenarista i režiser.
Najmlađa u žiriju, bosanskohercegovačka glumica Marjanović, ispričala je publici da je još kao šestogodišnje dijete išla na časove glume u kabareu koji je tada vodila Kaća Ćelan. Marjanović je do sada odigrala tri naslovne uloge, a posljednja je u prvijencu hollywoodske glumice Angeline Jolie „In the Land of Blood and Honey“.
„Film je snimljen na dva jezika - bosanskom i engleskom. To je za mene bilo veliko iskustvo. Htjela sam osjetiti kako gluma na dva različita jezika utiče na lika kojeg tumačim. Željela sam učiniti autentičnijim obje verzije“, pojašnjava Marjanović.
I američka režiserka i producentica Ohayon znala je od malena da je film njeno polje interesa i budućeg profesionalnog rada.
„U dvanaestoj godini počela sam režirati male pozorišne predstave u svom komšiluku. Tada komšijama i prijateljima nisam naplaćivala ulaz. Čak mi i danas bude neprijatno naplatiti svoj uloženi trud. Savjetujem mlade kolege da što više stiču iskustva. Potrebno je i umrežavanje sa ljudima istih vizija, ali i onih iz struke. To je naporan posao. Ne vjerujem da je to sreća, ali iskoristite sve mogućnosti koje su vam na raspolaganju“, poručila je Ohayon studentima u publici.
"Odaberite što vam najbolje leži"
Barbera, ranije filmski kritičar, danas je direktor Nacionalnog muzeja filma u Torinu. Nakon završenog studija zaposlio se u dnevnim novinama „La Gazzetta del Popolo“ gdje je pisao filmske kritike. Od 1989. do 1998. bio je direktor Torino Film Festivala, a od 1999. do 2001. i direktor filmske smotre u Veneciji.
„Politika u Italiji je zaista komplikovana stvar. Nakon što se 2001. godine vlada promijenila, kompletna ekipa venecijanskog festivala bila je smijenjena. Zatim sam se vratio u rodni Torino gdje sam postao direktor Nacionalnog muzeja filma. To je predivan posao i potpuno drugačiji od onih prethodnih“, kaže Barbera.
Rumunski scenarista i režiser Radulescu nakon srednje škole upisuje studij režije opere. Po okončanju studija režirao je samo jednu operu i to onu za diplomski rad. Kako bi zaradio, uređivao je izgled stranica magazina „Elle“ i „Penthouse“, a zatim i počeo pisati scenarije. On ističe da se filmska umjetnost stalno nadopunjuje i mijenja:
„Istina je da danas živimo u svijetu velikih transformacija. Digitalna revolucija je promijenila i način snimanja filmova. Smatram da će se, uprkos svim nadolazećim promjenama, priča filma i snimanje odvijati na isti način. Digitalizacija je samo alatka, ali koncept snimanja ostaje isti.“
Prije nego je počeo sa režiranjem, Folman je putovao po svijetu i pisao kratke priče. Zanimala ga i fotografija. Vrativši se Tel Aviv upisuje školu za film i diplomira sa dokumentarnim ostvarenjem.
„U svakoj školi za film završi samo jedan istinski autor. Smatram da ideja svakog da bude apsolutni autor ostvarenja, dakle i režiser, i scenarist, i producent, je nešto što je uništilo generacije filmskih autora jer su naposlijetku postali frustrirani. Takva ideja se rodila u francuskoj kinematografiji, ali to ne ide svakom od ruke. Smatram da ima i ostalih poslova - montiranje snimljenog materijala, dizajniranje zvuka, fotografija. Odaberite ono što vam najbolje leži“, pojašnjava Folman.
Žiri čine izraelski režiser Ari Folman (predsjedavajući žirija), Alberto Barbera, direktor Nacionalnog muzeja filma iz Torina, Zana Marjanović, bh. glumica, Michèle Ohayon, američka režiserka i producentica, te Razvan Radulescu, rumunski scenarista i režiser.
Najmlađa u žiriju, bosanskohercegovačka glumica Marjanović, ispričala je publici da je još kao šestogodišnje dijete išla na časove glume u kabareu koji je tada vodila Kaća Ćelan. Marjanović je do sada odigrala tri naslovne uloge, a posljednja je u prvijencu hollywoodske glumice Angeline Jolie „In the Land of Blood and Honey“.
„Film je snimljen na dva jezika - bosanskom i engleskom. To je za mene bilo veliko iskustvo. Htjela sam osjetiti kako gluma na dva različita jezika utiče na lika kojeg tumačim. Željela sam učiniti autentičnijim obje verzije“, pojašnjava Marjanović.
I američka režiserka i producentica Ohayon znala je od malena da je film njeno polje interesa i budućeg profesionalnog rada.
„U dvanaestoj godini počela sam režirati male pozorišne predstave u svom komšiluku. Tada komšijama i prijateljima nisam naplaćivala ulaz. Čak mi i danas bude neprijatno naplatiti svoj uloženi trud. Savjetujem mlade kolege da što više stiču iskustva. Potrebno je i umrežavanje sa ljudima istih vizija, ali i onih iz struke. To je naporan posao. Ne vjerujem da je to sreća, ali iskoristite sve mogućnosti koje su vam na raspolaganju“, poručila je Ohayon studentima u publici.
"Odaberite što vam najbolje leži"
Barbera, ranije filmski kritičar, danas je direktor Nacionalnog muzeja filma u Torinu. Nakon završenog studija zaposlio se u dnevnim novinama „La Gazzetta del Popolo“ gdje je pisao filmske kritike. Od 1989. do 1998. bio je direktor Torino Film Festivala, a od 1999. do 2001. i direktor filmske smotre u Veneciji.
„Politika u Italiji je zaista komplikovana stvar. Nakon što se 2001. godine vlada promijenila, kompletna ekipa venecijanskog festivala bila je smijenjena. Zatim sam se vratio u rodni Torino gdje sam postao direktor Nacionalnog muzeja filma. To je predivan posao i potpuno drugačiji od onih prethodnih“, kaže Barbera.
Rumunski scenarista i režiser Radulescu nakon srednje škole upisuje studij režije opere. Po okončanju studija režirao je samo jednu operu i to onu za diplomski rad. Kako bi zaradio, uređivao je izgled stranica magazina „Elle“ i „Penthouse“, a zatim i počeo pisati scenarije. On ističe da se filmska umjetnost stalno nadopunjuje i mijenja:
„Istina je da danas živimo u svijetu velikih transformacija. Digitalna revolucija je promijenila i način snimanja filmova. Smatram da će se, uprkos svim nadolazećim promjenama, priča filma i snimanje odvijati na isti način. Digitalizacija je samo alatka, ali koncept snimanja ostaje isti.“
Prije nego je počeo sa režiranjem, Folman je putovao po svijetu i pisao kratke priče. Zanimala ga i fotografija. Vrativši se Tel Aviv upisuje školu za film i diplomira sa dokumentarnim ostvarenjem.
„U svakoj školi za film završi samo jedan istinski autor. Smatram da ideja svakog da bude apsolutni autor ostvarenja, dakle i režiser, i scenarist, i producent, je nešto što je uništilo generacije filmskih autora jer su naposlijetku postali frustrirani. Takva ideja se rodila u francuskoj kinematografiji, ali to ne ide svakom od ruke. Smatram da ima i ostalih poslova - montiranje snimljenog materijala, dizajniranje zvuka, fotografija. Odaberite ono što vam najbolje leži“, pojašnjava Folman.
