Svečanosti u Duomonu u Francuskoj gde se odigrala krvava Verdenska bitka, u kojoj je poginulo 300.000 vojnika, prisustvuju između ostalog francuski predsednik Nikolas Sarkozi i britanski prestolonaslednik, princ Čarls. Među mnogobrojnim zvanicama su i trojica preživelih britanskih veterana, koji su učestvovali u ovoj bici – Henri Alingam (112), Heri Pač (110), i Bil Stoun (108).
Kapitulacijom Nemačke, posle četiri godine krvavog rata, završen je najveći dotadašnji sukob u istoriji u kojem je učestvovalo 36 država. Prvi svetski rat se vodio u Evropi, Aziji i Africi. Od oko 70 miliona mobilisanih, poginulo je i umrlo od rana i gladi oko 20 miliona ljudi.
Bezuslovna kapitulacija, prema kojoj je Nemačka morala da napusti sve okupirane zemlje na zapadu i istoku, Alzas i Lorenu i levu obalu Rajne, potpisana je u železničkom vagonu u francuskom mestu Kompijenj, 11. novembra 1918. godine, u 11 časova pre podne. Kasnije, u znak osvete, Hitler je naredio da Francuska potpiše kapitulaciju u junu 1940. godine u istom tom vagonu koji se čuva kao spomenik-muzej na pruzi u Kompijenju.
Povod za Prvi svetski rat bio je Sarajevski atentat u kome je Gavrilo Princip ubio austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda, ali su uzroci bili mnogo dublji. Krajem 19. i početkom 20. veka Nemačka, kao nova sila, zajedno sa Austro-Ugarskom, formirala je savez Centralnih u težnji da preraspodele kolonije, zbog čega su došle u sukob sa starim kolonijalnim silama, naročito sa Engleskom i Francuskom. Odnosi u svetu su postojali sve zaoštrenijii, pretnja od narastajuće nemačke sile sve izraženija, pa su dva najveća suparnika u 19. veku – Velika Britanija i Rusija bile prinuđene da sklope savez, nazvan Velika Antanta, koji je inicirala Francuska. Započela je do tada neviđena trka u naoružanju sa čestim krizama i sporovima među suprotstavljenim blokovima. Izbili su brojni lokalni ratovi, špijunske afere.
Rat je lako mogao početi i pre 1914. jer je postojalo više političkih kriza i lokalnih ratova koje su mogle da posluže kao povod za početak svetskog sukoba – Prva marokanska kriza 1905 - 1906, Druga marokanska kriza 1911, Aneksiona kriza 1908, itd. Do rata tada ipak nije došlo jer vojne pripreme članica Antante nisu bile okončane. Zato su one odlagale svetski sukob sve do 1914. Nemačka i Austro-Ugarska su nametnule svetu rat 1914. godine, znajući da su u tom trenutku vojnički najspremnije i da će je u roku od nekoliko godina njeni suparnici u snazi oružane sile dostići, možda čak i nadjačati.
Za Prvi svetski rat, posebno za borbe na Zapadnom frontu, bilo je karakteristično poziciono, rovovsko ratovanje – jer nijedna od zaraćenih strana nije mogla da ostvari strategijsku ofanzivu. Frontovi su uglavnom bili stabilizovani, a borbena dejstva ograničena na lokalna iznurivanja i trošenje neprijateljskih snaga (suprotno pozicionom ratovanju je manevarsko ili pokretno ratovanje, karakteristično za Drugi svetski rat). Tokom čitavog rata na zapadu je ustanovljena linija od Severnog mora do Švajcarske koja se nije bitno pomerala i pored ogromnih gubitaka na obe zaraćene strane.
Rovovskom ratovanju prethodila je taktika munjevitog rata, sve do nemačkog poraza na Marni kada se front postepeno stabilizuje.
Ishod rata je do pred sam kraj bio neizvestan, ali je prekretnica bila ulazak SAD 1917. godine na strani sila Antante.
Za Prvi svetski rat je karakteristično i stalno usavršavanje i razvijanje novih borbenih sredstava, te je u toku rata prvi put masovno upotrebljeno hemijsko oružje (bojni otrovi) i krajem rata i tenkovi kao potpuno novo borbeno sredstvo.
Posledice rata su bile brojne. Prvo, bitno je izmenjena karta Evrope. Austro-Ugarska je prestala da postoji; stvorene su nove države: Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, Poljska, Čehoslovačka, Finska, Estonija, Letonija i Litvanija; Rusija postaje prva socijalistička država; u Nemačkoj je srušen carizam. Istra, Rijeka i Zadar su dodeljeni Italiji. Britanija i Francuska, iako jedine velike sile koje su se po dotadašnjim kriterijima mogle smatrati pobednicama u ratu, bitno su oslabile u svom položaju.
Francuska je pretrpela velike demografske gubitke koji će bitno uticati na njenu politiku u godinama koje dolaze. Britanija je bila toliko finansijski oslabljena da se postupno morala lišiti svoje Imperije, koja je započela transformaciju u Commonwealth. Jedini pravi pobednik rata bile su SAD, kojima je rat doneo procvat industrije i postupni dolazak na poziciju glavne ekonomske sile u svetu. SAD će te potencijale iskoristiti tek nakon Drugog svetskog rata.
Nemačka je bila ekonomski iznurena ekonomski zbog velikih ratnih reparacija koje je morala da plati. Sve veća privredna kriza u kombinaciji sa nezadovoljstvom zbog položaja Nemaca koji su ostali u novostvorenim državama (Čehoslovačka i Poljska), zatim delovanje levičarskih organizacija na talasu pobede ruskih boljševika – sve je olakšalo dolazak Hitlera na vlast i kasnije vodilo izbijanju Drugog svetskog rata.
