Dok je francuski istraživač Paul Pelliot prikupljao zalihe za jednogodišnju ekspediciju kroz Rusiju i centralnu Aziju 1906. godine, pobrinuo se da mu ništa ne nedostaje.
Uz oružje, mesne konzerve i šatore, Parižanin je spakovao 25 boca šampanjca Coste-Folcher i 30 litara konjaka.
Francuska potraga došla je vrlo brzo iza sličnih zapadnih ekspedicija u "ruskom i kineskom Turkestanu" kako bi se istražili - i, u mnogim slučajevima, uklonili i poslali natrag u Evropu - neprocjenjivi artefakti drevnih kraljevstava i kultura koje su nekada napredovale u region.
Pelliotova misija bila je jedinstvena po vrhunskim slikama koje je tokom putovanja snimio fotograf Charles Nouette. Fotografije, njih više od 1.500, nedavno je sastavio Guimet Nacionalni muzej azijske umjetnosti u Parizu i objavio ih na internetu.
Ispod su neke od najupečatljivijih fotografija iz potrage koje nude uvid u centralnu Aziju i carsku Rusiju na rubu epohalne promjene.
Uz blagoslov carske vlade u Sankt Peterburgu, francuska ekspedicija je u julu 1906. godine otputovala iz Moskve za Samarkand, u današnjem Uzbekistanu.
Rusko carstvo je u to vrijeme bilo uzdrmano političkim potresima nakon revolucije 1905. i rata s Japanom.
Francuska grupa istraživala je Uzbekistan dok su čekali skoro mjesec dana da svoje tone opreme i zaliha carine prije nego što su mogli otputovati na istok prema današnjem Kirgistanu.
Pelliot je opisao Srednju Aziju kao regiju "ne manje misteriozno od Centralne Afrike" koja je postala pristupačna zapadnim istraživačima nakon što je "rusko oružje konačno očistilo prilaze".
Pelliot je izabran da vodi ekspediciju dijelom zbog svog jezičkog talenta. Govorio je engleski, ruski, turski i kineski.
Ekspediciji Pelliot prethodili su opsežni pregovori na visokom nivou između Pariza i Sankt Peterburga.
U zamjenu za pružanje podrške i omogućavanje pristupa teritoriji pod ruskom kontrolom, Sankt Peterburg je zahtijevao da Pelliot (sjedi desno, gore) povede sa sobom Carla Gustafa Emila Mannerheima (sa leđima okrenutim u kameru), tada mladog pukovnika ruske vojske, kao špijuna za prikupljanje obavještajnih podataka iz regiona pod kineskom kontrolom.
Peliot se zagrijao za naoružanu stražu koju je obezbjedio car.
"Ovi Kozaci dolaze dobrog srca", napisao je. Jedan oficir gladan avanture, rekao je, "želim se pridružiti ekspediciji čak i o svom trošku".
Prvi mjeseci ekspedicije nisu bili uspješni u svojim navedenim ciljevima novih arheoloških otkrića.
Pelliot je napisao kolegi: "Mogao bih vam odmah reći da ovdje nismo napravili nikakva senzacionalna otkrića. Prije nas je prošlo previše ljudi, Japanaca, Nijemaca, Rusa, koji su preuzeli kontrolu nad svim što je bilo lako pronaći i lako zgrabiti."
Nakon mjeseci provedenih u regijama današnjeg Uzbekistana i Kirgistana, ekspedicija je prešla u Kinu krajem 1906. godine.
Ekspedicija je počela da otkriva nove nalaze unutar Kine kada su pronašli ostatke drevne budističke kulture i, konačno, hiljade kineskih rukopisa u pećinskom manastiru - glavno otkriće ekspedicije.
Ekspedicija je općenito viđena kao uspješna, a Pelliot je nastavio sa zapaženom karijerom kao jedan od vodećih svjetskih stručnjaka za Kinu i centralnu Aziju.
Ubrzo nakon što je ekspedicija završena, fotograf Charles Nouette umro je od tuberkuloze u dobi od samo 41 godine.
Facebook Forum