Džez pevačica Nada Knežević (83) preminula je 25. oktobra u Beogradu, saopštila je njena porodica.
Kako prenosi agencija Beta, biće sahranjena u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Nada Knežević je u umetničkim krugovima nosila epitet "dame jugoslovenskog džeza". Tokom pedeset godina karijere dobila je brojne festivalskie nagrade i priznanja.
Udruženje džez muzičara dodelilo joj je povelju za doprinos razvoju muzičkog stvaralaštva.
Poslednji koncert, nazvan "Nada Beogradu", održala je 1995. godine. Tada se oprostila od scene rečima “To je bilo sve od Nade Knežević“.
Dvanaest godina kasnije primila je nagradu za životno delo na džez festivalu Nišvil u Nišu.
Šezdesetih i sedamdesetih godina Nada Knežević bila je slušana i van tadašnje Jugoslavije i Balkana, njeno ime stoji u svim relevantnim svetskim džez enciklopedijama.
Rođena je 1940. godine u Beogradu, gde je od petnaeste godine učila pevanje kod operske pevačice Zdenke Zikove. U vreme srednje škole pevala je na beogradskim igrankama u Božidarcu, gde su njen talenat primetili džez muzičari i preporučili je Radio Beogradu.
Na koncertu "Mlade snage džeza" 1956. izvela je kompoziciju Džordža Širinga iz repertoara Ele Ficdžerald "Lullaby of birdland". Nakon toga o njoj su pisale novine, a sve ostalo je istorija jugoslovenske i evropske muzike.
Na Opatijskom festivalu debitovala je 1959. Te godine su kompozicije "Ciganska noć" i "Fatima" postale radijski hitovi i donele joj veliku popularnost, pa je potom bila jedan od predstavnika Jugoslovenske radio-televizije (JRT) na takmičenju "Muzika na Jelisejskim Poljima" u Baden–Badenu. Nastupila je u pratnji džez orkestra Rola Hansa Mulera i osvojila prvo mesto.
Pevala je na svim domaćim festivalima, od Zagrebfesta, preko Jugoslovenskog džez festivala na Bledu, do Beogradskog proleća. Na takmičenju pevača zabavne muzike osvojila je "Zlatni mikrofon" 1961, čime se zvanično svrstala u red najboljih jugoslovenskih interpretatora.
U vreme najveće slave, 1962. nastupala je u džez klubovima u Zapadnj Nemačkoj. Potom sa grupom domaćih umetnika u kojoj su bili Đorđe Marjanović, Cune Gojković, Nina Spirova i Sedmorica mladih odlazi na turneju po Sovjetskom Savezu, čime je tu zemlju otvorila za jugoslovenske pevače koji su kasnije tamo nastupali.
Vraća se Zapadnoj Evropi 1963. i skoro dve godine radi sa ansamblom Hejzija Ostervalda. U skandinavskim zemljama nastupala je sa triom Vladimira Vitasa u klubovima u kojima su gostovali umetnici poput Dona Bajesa i Erola Garnera.
Sedamdesetih je snimila muziku za film "Moja luda glava", koju je komponovao Bojan Adamič, i nastupila na festivalu Beogradsko proleće sa legendarnom kompozicijom "Seti se naše ljubavi". Kao gošća Ujedinjenih Nacija, u ime Jugoslavije pevala je na Sinajskom poluostrvu.
U njenoj biografiji zabeleženo je da joj je džez pijanista Čik Korija nudio saradnju. Nastupala je u Albert Fišer Holu, na međunarodnim džez festivalima u Minhenu, Atini, Istanbulu, New Port Jazz festivalu…
Sa Big Bendom je 1977. održala čuvene koncerte u zagrebačkoj dvorani Lisinski i ljubljanskom bioskopu Union. Jugoslovenska radio–difuzija ploči sa tih nastupa dodelila je nagradu za diskografsko ostvarenje godine.
