Postoji obostrani animozitet, nema toga da se zabavljaju dečko i devojka a da su različitih nacionalnosti. Kod mladih je komunikacija mnogo slabija i nije to to, svedočili su sagovornici, istraživačima u Senti, Kanjiži i Malom Iđošu. U ovim opštinama nije bilo značajnijih međunacionalnih incidenata ali je zato ključni problem u paralelnom podvojenom životu etničkih zajednica, pojašnjava direktor Centra za razvoj civilnog društva Vladimir Ilić.
“Sredovečni i stariji ljudi imaju mnogo više međusobne komunikacije nego pripadnici mlađe generacije koji idu u odvojene lokale, koji idu u odvojene diskoteke, koji, prema iskazima sagovornika, na ovaj ili onaj način često provociraju a ponekad i tuku jedni druge. To je paralelan život.”
Lokalni funkcioneri iz Malog Iđoša i Sente Karolj Pali i Atila Juhos potvrđuju ovakvu svakodnevicu.
“Problemi među mladima nastaju uvek onda kada neka grupa od tih mladih, da li Srbi da li Mađari da li bilo ko, misli da je ravnopravniji i da ima pravo da uvede red po njegovom nekom aršinu.”
“Posle 2000. godine nikakvu razliku nisam primetio u odnosu na ono što je bilo tokom 90-ih godina. Znači, ti stari i loši refleksi su ostali kod građana i jednostavno neće da menjaju na tim stvarima.”
Sve je to razlog za zabrinutost za buduću sudbinu multikulturalnih zajednica a niko nema odgovora kako ovo stanje prevazići, upozorava Predrag Popović iz Sente.
“Struktura međunacionalnih brakova počev od 1990-tih godina u drastičnom je opadanju.”
Poseban je problem na severu Vojvodine i pitanje jezika i komunikacije po mišljenju Lasla Balija iz Kanjiže, nedovoljno se govori o razlozima za sve veću podvojenost.
“Onda kad su izbegli ljudi i Hrvatske i Bosne i na kraju sa Kosova većina su došli u Vojvodinu. Oni su jednostavno ovde došli kao u svoju matičnu državu gde će samo čuti samo srspku reč.”
Vladimir Ilić na osnovu istraživanja u severovojvođanskih opštinama kaže:
“Među srpskim etničkim stanovništvom mađarski jezik se sve manje zna i sve je manja spremnosti da se on uči makar na jednom elementarnom nivou poznavanja. S druge stranem etnički Mađari u ovim opštinama sve teže i sve lošije zovu jezik koji se, prema važećem Ustavu Republike Srbije, naziva srpskohrvatskim.”
Postavlja se pitanje kako međutim rešiti problem puzajućeg aparthejda u Vojvodini. Država mora imati kvalitetnu ponudu za intergraciju manjina zaključujue publicista Tomislav Žigmanov:
“Jer ovo israživanje je ponovo pokazalo da neki građani Srbije prepoznaju da ona nije zemlja svih građana nego samo nekih.”
“Sredovečni i stariji ljudi imaju mnogo više međusobne komunikacije nego pripadnici mlađe generacije koji idu u odvojene lokale, koji idu u odvojene diskoteke, koji, prema iskazima sagovornika, na ovaj ili onaj način često provociraju a ponekad i tuku jedni druge. To je paralelan život.”
Lokalni funkcioneri iz Malog Iđoša i Sente Karolj Pali i Atila Juhos potvrđuju ovakvu svakodnevicu.
“Problemi među mladima nastaju uvek onda kada neka grupa od tih mladih, da li Srbi da li Mađari da li bilo ko, misli da je ravnopravniji i da ima pravo da uvede red po njegovom nekom aršinu.”
“Posle 2000. godine nikakvu razliku nisam primetio u odnosu na ono što je bilo tokom 90-ih godina. Znači, ti stari i loši refleksi su ostali kod građana i jednostavno neće da menjaju na tim stvarima.”
Sve je to razlog za zabrinutost za buduću sudbinu multikulturalnih zajednica a niko nema odgovora kako ovo stanje prevazići, upozorava Predrag Popović iz Sente.
“Struktura međunacionalnih brakova počev od 1990-tih godina u drastičnom je opadanju.”
Poseban je problem na severu Vojvodine i pitanje jezika i komunikacije po mišljenju Lasla Balija iz Kanjiže, nedovoljno se govori o razlozima za sve veću podvojenost.
“Onda kad su izbegli ljudi i Hrvatske i Bosne i na kraju sa Kosova većina su došli u Vojvodinu. Oni su jednostavno ovde došli kao u svoju matičnu državu gde će samo čuti samo srspku reč.”
Vladimir Ilić na osnovu istraživanja u severovojvođanskih opštinama kaže:
“Među srpskim etničkim stanovništvom mađarski jezik se sve manje zna i sve je manja spremnosti da se on uči makar na jednom elementarnom nivou poznavanja. S druge stranem etnički Mađari u ovim opštinama sve teže i sve lošije zovu jezik koji se, prema važećem Ustavu Republike Srbije, naziva srpskohrvatskim.”
Postavlja se pitanje kako međutim rešiti problem puzajućeg aparthejda u Vojvodini. Država mora imati kvalitetnu ponudu za intergraciju manjina zaključujue publicista Tomislav Žigmanov:
“Jer ovo israživanje je ponovo pokazalo da neki građani Srbije prepoznaju da ona nije zemlja svih građana nego samo nekih.”
