Istoričar Aleksandar Stamatović kaže da je odluka o proglašenju pjesme “Oj, svijetla majska zoro” za crnogorsku himnu potpuno pogrešna jer, prema njegovim riječima, ona nema istorijsko utemeljenje. Stamatović podsjeća da je Crna Gora, dok je bila nezavisna država, imala zvaničnu himnu “Ubavoj nam Crnoj Gori” koja je bila oda Kralju Nikoli. On dodaje da je pjesma “Oj, svijetla majska zoro” tokom godina imala više tekstualnih varijanti, a da je naročito sporno to što je sadašnji tekst, prema njegovim riječima, dopisivao kontroverzni crnogorski političar Sekule Drljević:
“Doktor Sekule Drljević objavio je u podgoričkom listu “Zeta” pjesmu sa naslovom “Crnogorsko seljačko kolo” u kojoj je većina strofa iste tekstualne varijante kao i sadašnja crnogorska himna, a, takođe, on je objavio istu pjesmu sa veoma sličnom tekstualnom varijantom iz 1944.godine u svojoj knjizi “Balkanski sukobi” u Zagrebu, kada je bio otvoreni saradnik ustaškog režima Ante Pavelića i otvoreni saradnik i pobornik nacifašističkih sila. Znači, iz mnogo razloga, prije razloga što nema nikakvo istorijsko utemeljenje, što je jedna takva ličnost autor tih tekstualnih varijanti ona ne može biti crnogorska himna”.
Knjževnik Sreten Asanović, međutim, kaže da su istorijski fakti sasvim drugačiji i da Sekula Drljević nije presudno uticao na sadašnji oblik i tekst usvojene crnogorske himne koja je, prema njegovim riječima, opšte prihvaćena narodna pjesma:
“Prvobitna pjesma je narodna, s kraja XIX vijeka. Kasnije ju je nešto dotjerivao Sekula Drljević, takođe je objavio kao narodnu, ali se ta pjesma nije primila. Pjesma koja danas čini našu himnu i koja je, uostalom, zakonom usvojena, ustvari je konačna narodna verzija koju i ja sam pamtim i koja je pjevana kao opštenarodna, masovna pjesma u Trinaestojulskom ustanku 1941.godine. Uostalom, ovo je na sreću završena stvar, a njenim protivnicima ne samo da smeta što se uopšte pominje Crna Gora u ovoj himni, nego im smeta i samo postojanje Crne Gore i tu je cijeli problem”.
Istoričar Zvezdan Folić kaže da dio istoriografa Sekulu Drljevića drži kao personifikaciju zla, a da je u stvari takva bila samo posljednja faza njegovog djelovanja. Folić podsjeća da se Sekula Drljević na početku XX vijeka smatrao jednom od najobrazovanijih osoba na ovom prostoru, da je bio doktor pravnih nauka i ministar u Vladi Kraljevine Crne Gore. Folić kaže da je Drljevićev politički angažman prolazio kroz više faza i da je lutao od zagovornika ujedinjenja sa Srbijom do beskompromisnog borca za crnogorsku nezavisnost, koju je bio spreman da ostvari i pod patronatom saveznika okupatora tokom Drugog svjetskog rata:
“Činjenice su nesporne da je Sekula Drljević bio jedan vrlo ugledni crnogorski intelektualac, da je od promjene svojih političkih opredjeljenja bio na meti svojih protivnika, a ono što se svakako ne može pravdati jeste posljednja faza njegovog političkog angažmana kada se našao u naručje hrvatskih ekstremnih kolaboracionista. Istoricizam ne može biti nikako presudno načelo u određivanju državnih znamenja, obličja, pa ni himne, već himna treba da izražava kako istorijsko, ali najviše treba da odgovara aktuelnom duhu i stremljenjima jedne države u ovom slučaju Crne Gore”.
Profesor Muzičke akademije Žarko Mirković smatra da je izborom narodne pjesme “Oj, svijetla majska zoro” za osnovu nacionalne crnogorske himne učinjen jedini logičan potez jer, kako kaže, ne poznaje melodiju koja je u svim segmentima bolji izraz crnogorskog muzičkog bića, te da je za himnu izabran tekst koji je najbolje srastao sa tom melodijom. Sve kritike koje čuje na račun ove pjesme, kaže Mirković, smatra čistim politikanstvom:
“Tačno ne znam da li je svaki stih te pjesme narodni ili je, u ovom slučaju gospodin Drljević, pravio, dopisivao bilo kakve intervencije, ali lično u stihovima koji su stihovi himne Crne Gore ne vidim ništa što ne bi izražavalo duh želje, bića, iako je to dosta maglovit pojam, svih ljudi koji žive u Crnoj Gori, bez obzira na to šta su po nacionalnosti, a naročito bez obzira na to šta su po političkom opredjeljenju. Čitava priča oko autentičnosti teksta, oko ličnosti autora, koji je potpuni autor ili koji je djelimično intervenisao na narodnom tekstu, mislim da im isključivo političku konotaciju i u tom smislu meni nije apsolutno zanimljiva. Himna je, bar što se mene tiče, a mislim i što se svih koji su učestovali u njenom pravljenju, nešto što treba da bude svojina svih ljudi u Crnoj Gori i što ne treba mjeriti mjerilima jedne generacije ili još gore mjerilima jednog političkog trenutka”.
“Doktor Sekule Drljević objavio je u podgoričkom listu “Zeta” pjesmu sa naslovom “Crnogorsko seljačko kolo” u kojoj je većina strofa iste tekstualne varijante kao i sadašnja crnogorska himna, a, takođe, on je objavio istu pjesmu sa veoma sličnom tekstualnom varijantom iz 1944.godine u svojoj knjizi “Balkanski sukobi” u Zagrebu, kada je bio otvoreni saradnik ustaškog režima Ante Pavelića i otvoreni saradnik i pobornik nacifašističkih sila. Znači, iz mnogo razloga, prije razloga što nema nikakvo istorijsko utemeljenje, što je jedna takva ličnost autor tih tekstualnih varijanti ona ne može biti crnogorska himna”.
Knjževnik Sreten Asanović, međutim, kaže da su istorijski fakti sasvim drugačiji i da Sekula Drljević nije presudno uticao na sadašnji oblik i tekst usvojene crnogorske himne koja je, prema njegovim riječima, opšte prihvaćena narodna pjesma:
“Prvobitna pjesma je narodna, s kraja XIX vijeka. Kasnije ju je nešto dotjerivao Sekula Drljević, takođe je objavio kao narodnu, ali se ta pjesma nije primila. Pjesma koja danas čini našu himnu i koja je, uostalom, zakonom usvojena, ustvari je konačna narodna verzija koju i ja sam pamtim i koja je pjevana kao opštenarodna, masovna pjesma u Trinaestojulskom ustanku 1941.godine. Uostalom, ovo je na sreću završena stvar, a njenim protivnicima ne samo da smeta što se uopšte pominje Crna Gora u ovoj himni, nego im smeta i samo postojanje Crne Gore i tu je cijeli problem”.
Istoričar Zvezdan Folić kaže da dio istoriografa Sekulu Drljevića drži kao personifikaciju zla, a da je u stvari takva bila samo posljednja faza njegovog djelovanja. Folić podsjeća da se Sekula Drljević na početku XX vijeka smatrao jednom od najobrazovanijih osoba na ovom prostoru, da je bio doktor pravnih nauka i ministar u Vladi Kraljevine Crne Gore. Folić kaže da je Drljevićev politički angažman prolazio kroz više faza i da je lutao od zagovornika ujedinjenja sa Srbijom do beskompromisnog borca za crnogorsku nezavisnost, koju je bio spreman da ostvari i pod patronatom saveznika okupatora tokom Drugog svjetskog rata:
“Činjenice su nesporne da je Sekula Drljević bio jedan vrlo ugledni crnogorski intelektualac, da je od promjene svojih političkih opredjeljenja bio na meti svojih protivnika, a ono što se svakako ne može pravdati jeste posljednja faza njegovog političkog angažmana kada se našao u naručje hrvatskih ekstremnih kolaboracionista. Istoricizam ne može biti nikako presudno načelo u određivanju državnih znamenja, obličja, pa ni himne, već himna treba da izražava kako istorijsko, ali najviše treba da odgovara aktuelnom duhu i stremljenjima jedne države u ovom slučaju Crne Gore”.
Profesor Muzičke akademije Žarko Mirković smatra da je izborom narodne pjesme “Oj, svijetla majska zoro” za osnovu nacionalne crnogorske himne učinjen jedini logičan potez jer, kako kaže, ne poznaje melodiju koja je u svim segmentima bolji izraz crnogorskog muzičkog bića, te da je za himnu izabran tekst koji je najbolje srastao sa tom melodijom. Sve kritike koje čuje na račun ove pjesme, kaže Mirković, smatra čistim politikanstvom:
“Tačno ne znam da li je svaki stih te pjesme narodni ili je, u ovom slučaju gospodin Drljević, pravio, dopisivao bilo kakve intervencije, ali lično u stihovima koji su stihovi himne Crne Gore ne vidim ništa što ne bi izražavalo duh želje, bića, iako je to dosta maglovit pojam, svih ljudi koji žive u Crnoj Gori, bez obzira na to šta su po nacionalnosti, a naročito bez obzira na to šta su po političkom opredjeljenju. Čitava priča oko autentičnosti teksta, oko ličnosti autora, koji je potpuni autor ili koji je djelimično intervenisao na narodnom tekstu, mislim da im isključivo političku konotaciju i u tom smislu meni nije apsolutno zanimljiva. Himna je, bar što se mene tiče, a mislim i što se svih koji su učestovali u njenom pravljenju, nešto što treba da bude svojina svih ljudi u Crnoj Gori i što ne treba mjeriti mjerilima jedne generacije ili još gore mjerilima jednog političkog trenutka”.
