Od oko 18.000 Bošnjaka, koliko ih se vratilo u Bijeljinu, na radnim mjestima u entitetskim institucijama jedva da ih ima. U onima iz opštinske nadležnosti nešto je bolje stanje, ali predaleko od prihvatljivog. Jusuf Trbić iz bijeljinskog društva Preporod kaže:
„U organima uprave i u institucijama na opštinskom nivou radi manje od 3 posto Bošnjaka. Prema popisu od 1991. godine u bijeljinskoj opštini je bilo 31,3 posto Bošnjaka. Bilo ih je i nešto više, ali se većina njih izjašnjavala kao Jugosloveni. Dakle, radi manje od 3 posto.“
Položaj Roma je katastrofalan, a njih je od prijeratnih 6.000, u Bijeljini sada oko 3.000. Pašaga Beganović kaže kako bi vlasti najviše voljele da ih uopšte nema:
„Mi živimo ovdje vijekovima, znate. Ovdje su živjeli Romi jako dobro. Niko nije kod opštine se žalio, taman to, sve je bilo OK, ali sada nemamo ni od čega da živimo ovdje, nemamo ni zaposlenost, nema da ljudi jedu.“
Kršenje prava povratnika i manjina, opstrukcije Dejtonskog sporazuma dio su uzroka zavođenja sankcija. Načelnik opštine Mišo Mićić kaže da su većinu negativnih trendova otklonili, ali da su u oblasti kršenja prava preostala dva fronta, a jedan od njih je zapošljavanje:
„Moj zamjenik je Bošnjak. Moj načelnik Odjeljenja za stambeno - komunalne poslove je Bošnjak, koji troši 60 posto budžeta. I svi ljudi koje sam ja primio na posao u opštinsku administraciju primljeni su da stvarno rade. Nisu primljeni da popune broj, nisu primljeni da jednostavno kažemo kako neko nešto radi.“
Izmjene grba i zastave opštine, imena trgova i ulica još su na čekanju. Na spisku bijeljinskih ulica je i ona u slavu Željka Ražnatovića Arkana. Načelnik Mićo Mićić:
„Vjerujte, to je toliko komplikovano, gdje imate dva prethodna rata, imate Bošnjake, prije bili Muslimani, imate četnike, imate partizane, imate Hrvate, imate Srbiju, imate Bosnu - toliko je to komplikovano da, kažem vam, nekoliko komisija smo mijenjali i nismo uspjeli doći do nekog vidnog napretka.“
Izbjegavanje ulaganja u Bijeljinu ne poštuje se previše strogo. Da su sankcije neprijatne - neprijatne su, priznaju u opštini. Izostanak investicija tako najviše pogađa građane grada za kojeg važi ocjena da ima hiljadu milionera. Ništa neobično za naše prilike, siromašna opština sa bogatim građanima. Jusuf Trbić iz bijeljinskog Preporoda smatra da je “imidž“ Bijeljine gori od sankcija:
„Sankcije i kad bi bile ukinute sutra ne bi promijenile mnogo. Gora od sankcija jeste slika koju svijet ima o bijeljinskoj opštini i koja traje. Za Bijeljinu su čuli već i važni ljudi u Americi i širom svijeta. Dakle, to je nešto što odvraća ljude od ulaganja kapitala.“
Predsjednik Helsinškog odbora za ljudska prava RS-a Branko Todorović:
„Sa druge strane, zaista građani treba da preuzmu odgovornost na izborima. Otvaramo pitanje, dakle, kojoj politici i kojim političarima daju vlast - onima koji nas konfrontiraju sa međunarodnom zajednicom ili onima koji rade u interesu evropskih integracija, odnosno u interesu određenih pozitivnih pomaka.“
Kada je pitanje sankcija nakon sedam godina šutnje aktuelizirano, pojavile su se optužbe da bijeljinski načelnik toleriše finansijske transakacije svojih saradnika s osobama iz mreže za pomoć Radovanu Karadžiću, a da se okružio ljudima sporne ratne biografije, kakav je Cvijetin Simić. Načelnik Mićić kaže da ga je spreman sutra smijeniti:
„Ali ja mislim da se on nije slagao sa tom politikom, s kojom se ja se i danas dan gložim, s tom ratnom politikom naše stranke. On je u junu, ili čak možda i u maju, podnio ostavku tada na mjesto predsjednika Skupštine i izašao iz politike. Znači da iza svih tih loših dešavanja u toku rata nije on stajao. Zato mislim da nije problem. Ako jeste, to možemo lako riješiti.“
Branko Todorović iz Helsinškog odbora za ljudska prava RS-a ne očekuje skoro ukidanje sankcija:
„Siguran sam da Bijeljina spada u onu grupu opština u BiH koje nisu, nažalost, napravile potreban pomak kada su u pitanju povratnici, kada je u pitanju ravnopravnost povratnika prilikom zapošljavanja, kada je u pitanju sigurnost građana, nediskriminacija. I imaju još mnoga otvorena pitanja. Ja ne vidim da opštinska uprava ima jednu aktivnu ulogu, da ima konkretne prijedloge, tako da mislim da će sankcije, nažalost, ostati još dugo.“
Unatoč ozbiljnim optužbama, bijeljinski načelnik Mićo Mićić kaže da je spreman primiti predstavnike američke adminsitracije i pokazati šta je učinjeno i šta se čini na otklanjanju uzroka sankcija. Dodaje kako se u ovom gradu do dvije godine unazad nije obilježavao Bajram:
„Zadnje dvije godine ljudi to sasvim normalno rade. Mislim da smo uspjeli da pomirimo ljude, da nemamo tih tenzija. Imamo problema ekonomskih, imamo problema nezposlenosti i jednih i drugih.“
„U organima uprave i u institucijama na opštinskom nivou radi manje od 3 posto Bošnjaka. Prema popisu od 1991. godine u bijeljinskoj opštini je bilo 31,3 posto Bošnjaka. Bilo ih je i nešto više, ali se većina njih izjašnjavala kao Jugosloveni. Dakle, radi manje od 3 posto.“
Položaj Roma je katastrofalan, a njih je od prijeratnih 6.000, u Bijeljini sada oko 3.000. Pašaga Beganović kaže kako bi vlasti najviše voljele da ih uopšte nema:
„Mi živimo ovdje vijekovima, znate. Ovdje su živjeli Romi jako dobro. Niko nije kod opštine se žalio, taman to, sve je bilo OK, ali sada nemamo ni od čega da živimo ovdje, nemamo ni zaposlenost, nema da ljudi jedu.“
Kršenje prava povratnika i manjina, opstrukcije Dejtonskog sporazuma dio su uzroka zavođenja sankcija. Načelnik opštine Mišo Mićić kaže da su većinu negativnih trendova otklonili, ali da su u oblasti kršenja prava preostala dva fronta, a jedan od njih je zapošljavanje:
„Moj zamjenik je Bošnjak. Moj načelnik Odjeljenja za stambeno - komunalne poslove je Bošnjak, koji troši 60 posto budžeta. I svi ljudi koje sam ja primio na posao u opštinsku administraciju primljeni su da stvarno rade. Nisu primljeni da popune broj, nisu primljeni da jednostavno kažemo kako neko nešto radi.“
Izmjene grba i zastave opštine, imena trgova i ulica još su na čekanju. Na spisku bijeljinskih ulica je i ona u slavu Željka Ražnatovića Arkana. Načelnik Mićo Mićić:
„Vjerujte, to je toliko komplikovano, gdje imate dva prethodna rata, imate Bošnjake, prije bili Muslimani, imate četnike, imate partizane, imate Hrvate, imate Srbiju, imate Bosnu - toliko je to komplikovano da, kažem vam, nekoliko komisija smo mijenjali i nismo uspjeli doći do nekog vidnog napretka.“
Izbjegavanje ulaganja u Bijeljinu ne poštuje se previše strogo. Da su sankcije neprijatne - neprijatne su, priznaju u opštini. Izostanak investicija tako najviše pogađa građane grada za kojeg važi ocjena da ima hiljadu milionera. Ništa neobično za naše prilike, siromašna opština sa bogatim građanima. Jusuf Trbić iz bijeljinskog Preporoda smatra da je “imidž“ Bijeljine gori od sankcija:
„Sankcije i kad bi bile ukinute sutra ne bi promijenile mnogo. Gora od sankcija jeste slika koju svijet ima o bijeljinskoj opštini i koja traje. Za Bijeljinu su čuli već i važni ljudi u Americi i širom svijeta. Dakle, to je nešto što odvraća ljude od ulaganja kapitala.“
Predsjednik Helsinškog odbora za ljudska prava RS-a Branko Todorović:
„Sa druge strane, zaista građani treba da preuzmu odgovornost na izborima. Otvaramo pitanje, dakle, kojoj politici i kojim političarima daju vlast - onima koji nas konfrontiraju sa međunarodnom zajednicom ili onima koji rade u interesu evropskih integracija, odnosno u interesu određenih pozitivnih pomaka.“
Kada je pitanje sankcija nakon sedam godina šutnje aktuelizirano, pojavile su se optužbe da bijeljinski načelnik toleriše finansijske transakacije svojih saradnika s osobama iz mreže za pomoć Radovanu Karadžiću, a da se okružio ljudima sporne ratne biografije, kakav je Cvijetin Simić. Načelnik Mićić kaže da ga je spreman sutra smijeniti:
„Ali ja mislim da se on nije slagao sa tom politikom, s kojom se ja se i danas dan gložim, s tom ratnom politikom naše stranke. On je u junu, ili čak možda i u maju, podnio ostavku tada na mjesto predsjednika Skupštine i izašao iz politike. Znači da iza svih tih loših dešavanja u toku rata nije on stajao. Zato mislim da nije problem. Ako jeste, to možemo lako riješiti.“
Branko Todorović iz Helsinškog odbora za ljudska prava RS-a ne očekuje skoro ukidanje sankcija:
„Siguran sam da Bijeljina spada u onu grupu opština u BiH koje nisu, nažalost, napravile potreban pomak kada su u pitanju povratnici, kada je u pitanju ravnopravnost povratnika prilikom zapošljavanja, kada je u pitanju sigurnost građana, nediskriminacija. I imaju još mnoga otvorena pitanja. Ja ne vidim da opštinska uprava ima jednu aktivnu ulogu, da ima konkretne prijedloge, tako da mislim da će sankcije, nažalost, ostati još dugo.“
Unatoč ozbiljnim optužbama, bijeljinski načelnik Mićo Mićić kaže da je spreman primiti predstavnike američke adminsitracije i pokazati šta je učinjeno i šta se čini na otklanjanju uzroka sankcija. Dodaje kako se u ovom gradu do dvije godine unazad nije obilježavao Bajram:
„Zadnje dvije godine ljudi to sasvim normalno rade. Mislim da smo uspjeli da pomirimo ljude, da nemamo tih tenzija. Imamo problema ekonomskih, imamo problema nezposlenosti i jednih i drugih.“
