Na projekat Buk Bijela jednom za svagda treba staviti tačku, rekao je za naš program Milorad Mitrović, koordinator mreže 72 nevladine organizacije za odbranu rijeke Tare, koji dodaje da Crna Gora treba da se razvija ili kao ekološka država ili da potapa rijeke, gradi elektrane i bude izvoznik struje. Hidroelektrane i ekološki razvoj se međusobno isključuju, smatra Mitrović, koji je istakao da periodičnih, polustidljivih pokušaja oživljavanja ideje Buk Bijele ne bi ni bilo da je crnogorska vlast nakon opštedruštvene saglasnosti i skupštinske Deklaracije odlučno odustala od ovog projekta:
„Oni nijesu sposobni da prepoznaju šta je ustvari prirodni resurs jedne države i oni Taru vide samo kao neki potencijal koji bi oni iskoristili na ovaj ili onaj način. Naravno, tu su i privatni interesi pojedinaca bliskih energetskim lobijima. Oni ne shvataju da time unuštavaju, ne samo prirodne potencijale, nego prave nešto što je nemoguće ispraviti.“
Obustavljeni projekat Buk Bijela, odnosno izgradnja elektrane na Tari je bila sporna jer se prije svega radilo o nacionalnom parku koji se nalazi na listi UNESCO-a kao dio svjetske baštine. Pored toga, projekat je osporavan i sa ekonomskog, ali i aspekta elementarne logike, jer bi izgrađeni kapaciteti bili na teritoriji Republike Srpske i u njenom vlasništvu, a Crna Gora bi, iako bi trpjela sve posljedice, kao jedinu korist u narednih nekoliko decenija imala pravo preče kupovine električne energije i to po tržišnim cijenama.
Uprkos protivljenju domaće i međunarodne javnosti i institucija, ideja o elektrani nastavlja da živi, ovaj put na inicijativu ministra energetike Republike Srpske Rajka Ubiparipa, koji je rekao da će Srbija i Republika Srpska još jednom pokušati da privole Crnu Goru da uđe u ovaj projekat. Član Upravnog odbora crnogorske Elektroprivrede Vojin Đukanović kaže da je inicijativa pozitivna:
„Smatram da je to jedan dobar prijedlog koji crnogorska Vlada treba da prihvati. To znači da je sazrelo mišljenje da se, bez politikanstva u ove tri države: Srbiji, Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori, definitivno jednom dođe do dogovora o regulisanju i korišćenju voda koje protiču kroz te tri države.“
RSE: Šta ćemo sa opštedruštvenom saglasnošću u Crnoj Gori koja se protivi izgradnji ove hidroelektrane i protivljenju međunarodnih činilaca, najprije UNESCO-a, pod čijom se zaštitom Tara i nalazi? A povrh svega imamo i skupštinsku Deklaraciju koja je, reklo bi se, stavila tačku na ovaj projekat?
ĐUKANOVIĆ: Ja smatram da Rezolucija nije nije bila takva kakvom pojedinci u javnosti pokušavaju da je predstave. Bitno je da je Tara zaštićena kroz Nacionalni park Durmitor, a korišćenje voda Tare mislim da se mora na jedan korektan način izvršiti jer mogu se uvijek naći kompromisna rješenja između ekologije i energetike.
Ako je Parlament donio deklaraciju kojom se stavlja tačka na projekat hidroelektrane Buk Bijela, ne bi trebalo više nikom dozvoliti da pokreće tu temu, smatra Aleksandar Drljević, izvršni direktor „Zelenih Crne Gore“:
„Krajnje vrijeme je da se stane na kraj najavama i non-stop-prijetnjama da Crnoj Gori nedostaje energije, da se moraju graditi određeni energetski objekti zato što smo bili svijesni da je tokom kampanje o zaštiti rijeke Tare cijela crnogorska javnost stala iza takve jedne ideje, tako da nema više nikakvog osnova pokretati takvu priču.“
„Oni nijesu sposobni da prepoznaju šta je ustvari prirodni resurs jedne države i oni Taru vide samo kao neki potencijal koji bi oni iskoristili na ovaj ili onaj način. Naravno, tu su i privatni interesi pojedinaca bliskih energetskim lobijima. Oni ne shvataju da time unuštavaju, ne samo prirodne potencijale, nego prave nešto što je nemoguće ispraviti.“
Obustavljeni projekat Buk Bijela, odnosno izgradnja elektrane na Tari je bila sporna jer se prije svega radilo o nacionalnom parku koji se nalazi na listi UNESCO-a kao dio svjetske baštine. Pored toga, projekat je osporavan i sa ekonomskog, ali i aspekta elementarne logike, jer bi izgrađeni kapaciteti bili na teritoriji Republike Srpske i u njenom vlasništvu, a Crna Gora bi, iako bi trpjela sve posljedice, kao jedinu korist u narednih nekoliko decenija imala pravo preče kupovine električne energije i to po tržišnim cijenama.
Uprkos protivljenju domaće i međunarodne javnosti i institucija, ideja o elektrani nastavlja da živi, ovaj put na inicijativu ministra energetike Republike Srpske Rajka Ubiparipa, koji je rekao da će Srbija i Republika Srpska još jednom pokušati da privole Crnu Goru da uđe u ovaj projekat. Član Upravnog odbora crnogorske Elektroprivrede Vojin Đukanović kaže da je inicijativa pozitivna:
„Smatram da je to jedan dobar prijedlog koji crnogorska Vlada treba da prihvati. To znači da je sazrelo mišljenje da se, bez politikanstva u ove tri države: Srbiji, Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori, definitivno jednom dođe do dogovora o regulisanju i korišćenju voda koje protiču kroz te tri države.“
RSE: Šta ćemo sa opštedruštvenom saglasnošću u Crnoj Gori koja se protivi izgradnji ove hidroelektrane i protivljenju međunarodnih činilaca, najprije UNESCO-a, pod čijom se zaštitom Tara i nalazi? A povrh svega imamo i skupštinsku Deklaraciju koja je, reklo bi se, stavila tačku na ovaj projekat?
ĐUKANOVIĆ: Ja smatram da Rezolucija nije nije bila takva kakvom pojedinci u javnosti pokušavaju da je predstave. Bitno je da je Tara zaštićena kroz Nacionalni park Durmitor, a korišćenje voda Tare mislim da se mora na jedan korektan način izvršiti jer mogu se uvijek naći kompromisna rješenja između ekologije i energetike.
Ako je Parlament donio deklaraciju kojom se stavlja tačka na projekat hidroelektrane Buk Bijela, ne bi trebalo više nikom dozvoliti da pokreće tu temu, smatra Aleksandar Drljević, izvršni direktor „Zelenih Crne Gore“:
„Krajnje vrijeme je da se stane na kraj najavama i non-stop-prijetnjama da Crnoj Gori nedostaje energije, da se moraju graditi određeni energetski objekti zato što smo bili svijesni da je tokom kampanje o zaštiti rijeke Tare cijela crnogorska javnost stala iza takve jedne ideje, tako da nema više nikakvog osnova pokretati takvu priču.“
