Njegov negativan stav prema sovjetskom režimu, te prijateljstvo s disidentom Aleksandrom Solženjicinom doveli su ga u nemilost zvanične Moskve u ranim sedamdesetim godinama. Rostropovič se tim vremena sjeća kao najcrnjih u svom životu.
“Doba u kojem sam bio manje ili više sretan je period prije 1969. Tada su stvari krenule nizbrdo. S dolaskom Solženjicina, koji počinje živjeti s nama, počinje najgori period koji se završava mojim protjerivanjem.”
Rostropovič se iselio u Sjedinjene države 1974. godine, zajedno sa suprugom – operskom pjevačicom Galinom Višnjevskajom i dvoje djece. Četiri godine kasnije oduzeto mu je sovjetsko državljanstvo. Skoro 20 godina bio je muzički direktor i šef dirigent vašingtonskog nacionalnog simfonijskog orkestra. Svirao je s najvećim muzičarima svog vremena, poput Svjatoslava Richtera i Vladimira Horovica. Razvio je prijateljstvo s kompozitorima kakvi su Sergej Prokofjev, Benjamin Britten ili Dimitrij Šostakovič. Oni su mu čak posvetili i neka svoja djela
Njegov spontani nastup u Berlinu, prilikom pada Zida 1989. godine, prenošen je širom svijeta i donio mu je medjunarodnu slavu. Raspad Sovjetskog saveza označio je novo poglavlje u životu Mstislava Rostropoviča. 1990. godine vraćeno mu je rusko državljanstvo. A godinu dana kasnije u neuspjelom pokušaju puča protiv Mihaila Gorbačova, Rostropovič je s kalašnjikovim u rukama pozdravio masu koja je branila zgradu vlade:
“22. august 1991. bio je najsretniji dan u mom životu. S obzirom da je bilo puno sretnih dana, onda vam je jasno koliko je to važno za mene.”
Od tog doba Rostropovič živi na relaciji Rusija, Sjedinjene države i Francuska. U februaru ove godine Putin mu je uručio nacionalno priznanje za doprinos razvoju muzike u svijetu, što je označilo njegovu konačnu rehabilitaciju.
“Doba u kojem sam bio manje ili više sretan je period prije 1969. Tada su stvari krenule nizbrdo. S dolaskom Solženjicina, koji počinje živjeti s nama, počinje najgori period koji se završava mojim protjerivanjem.”
Rostropovič se iselio u Sjedinjene države 1974. godine, zajedno sa suprugom – operskom pjevačicom Galinom Višnjevskajom i dvoje djece. Četiri godine kasnije oduzeto mu je sovjetsko državljanstvo. Skoro 20 godina bio je muzički direktor i šef dirigent vašingtonskog nacionalnog simfonijskog orkestra. Svirao je s najvećim muzičarima svog vremena, poput Svjatoslava Richtera i Vladimira Horovica. Razvio je prijateljstvo s kompozitorima kakvi su Sergej Prokofjev, Benjamin Britten ili Dimitrij Šostakovič. Oni su mu čak posvetili i neka svoja djela
Njegov spontani nastup u Berlinu, prilikom pada Zida 1989. godine, prenošen je širom svijeta i donio mu je medjunarodnu slavu. Raspad Sovjetskog saveza označio je novo poglavlje u životu Mstislava Rostropoviča. 1990. godine vraćeno mu je rusko državljanstvo. A godinu dana kasnije u neuspjelom pokušaju puča protiv Mihaila Gorbačova, Rostropovič je s kalašnjikovim u rukama pozdravio masu koja je branila zgradu vlade:
“22. august 1991. bio je najsretniji dan u mom životu. S obzirom da je bilo puno sretnih dana, onda vam je jasno koliko je to važno za mene.”
Od tog doba Rostropovič živi na relaciji Rusija, Sjedinjene države i Francuska. U februaru ove godine Putin mu je uručio nacionalno priznanje za doprinos razvoju muzike u svijetu, što je označilo njegovu konačnu rehabilitaciju.