Da li je starenje inspirativno ili čak umetnički provokativno u 21. stoleću, u kojem nas mediji svakodnevno pozivaju u potragu za izvorom večene mladosti? Može li umetnost da promeni negativni predznak koji se danas vezuje za pojam “treće doba”? Ovo su neke od tema koje problematizuje multimedijalna izložba “Ekstravagantna tela: ekstravagantne godine”, koja je od četvrtka otvorena u Kulturnom centru Beograda.
U eri medijskih reklama za vitaminske napitke koji vraćaju mladalački elan, za kreme koje efikasno uklanjaju bore ili za fitnes vežbe koje telo održavaju u kondiciji jednog dvadesetogodišnjaka – starost je postala tema o kojoj se govori sa podozrenjem. Nju, međutim, bez straha promatra grupa umetnika iz Srbije, regiona i sveta, koji učestvuju na izložbi “Ekstravagantna tela: ekstravagantne godine”.
Među njima je i poznati performer iz Hrvatske Siniša Labrović, koji će se predstaviti radom “Molim vas, sjednite kraj moje majke i kažite joj nešto lijepo”. Reč je performansu koji je Labrović izveo prošle godine u Zagrebu, kada je svoju 73-godišnju majku doveo u galeriju očekujući da posetioci barem načas sednu pored nje.
“S jedne strane sam računao s jednom dozom uznemiravanja ljudi, jer nije ugodno sjesti kraj nekoga koga ne znate i kazati mu nešto lijepo, kako je traženo u naslovu. Isto tako, proći pokraj – što je taskođer normalna reakcija – u očima onih koji su oko vas može sugerirati na vas kao na osobu koja nije baš pristojna”, objašnjava Labrović.
Festival “Ekstravagantna tela” je 2007. godine u Zagrebu osnovala grupa umetnika i umetnica okupljenih oko biroa savremene umetničke prakse Kontejner. Ideja je bila da se starost tematizuje iz drugačije, nekonvencionalne prespektive. Sedam godina od osnivanja, festival u formi izložbe dolazi u Srbiju i, osim ovdašnjih umetnika, dovodi autore iz Hrvatske, BiH, Finske i Sjedinjenih Država.
Prema rečima Mie David, direktorke Kulturnog centra Beograda, ova postavka ustupa prostor drugačijim pogledima na starost.
“Ova izložba pokazuje drugu strabnu starosti, odnosno da um i telo ne moraju da budu u skladu sa godinama, da mogu da ostanu i te kako živi”, kaže David.
Izložba objedinjuje radove umetnika različitih generacija. Pitamo stoga Miu David da li se oseća ta generacijska razilka u njihovim radovima?
“Stariji umetnici se”, kaže naša sagovornica, “bave sobom, odnosno svojim starenjem. A, mlađi umetnici tome prilaze više iz identitetskog okvira i iz svog odnosa prema bakama, roditeljima i time kako ih društvo doživljava.”
Umetnica iz Srbije Andrea Palašti na izložbi učestvuje kratkim pseudo-dokumentarcem “Istorija Dalmacije”, koji prati jedan stari bračni par i njihovu unuku. Iako je rođena 1984. godine i spada u grupu umetnica mlađe generacije, Andrea Palašti smatra da je starost inspiratinvna tema, jer u društvu nosi negativnu konotaciju.
“Taj razgovor između njih troje – bake, deke i unuke – u stvari postaje spontano svedočanstvo o njihovim nesporazumima i nerazumevanju upravo zbog generacijskog jaza između njih troje. U mom radu je taj generacijski rad protkan suptilnim humorom i može da se gleda i malo šire kao društvena kritika svih nas koji stereotipizujemo pojam starosti i diskriminišemo starije osobe”, ističe Palaši.
Starost je intrigantna i za umetnike srednje generacije. Jedan od aspekata koji je interesantan Siniši Labroviću je i, kako kaže, sentimentalizacija svega, pa i starosti.
“Kad kažem to, ne mislim na nježnost nego na jednu vstu lažne brige i lažnog izlaganja nekog sentimenta i neke vrste brige, a da u stvari iza toga ne leži nikakva stvara akcija, što bismo očekivali.”
Izložba u Kulturnom centru Beograda biće otvorena do 1. marta. Osim ove postavke, organizovan je i prateći program u različitim kulturnim ustanovama Beograda.
U eri medijskih reklama za vitaminske napitke koji vraćaju mladalački elan, za kreme koje efikasno uklanjaju bore ili za fitnes vežbe koje telo održavaju u kondiciji jednog dvadesetogodišnjaka – starost je postala tema o kojoj se govori sa podozrenjem. Nju, međutim, bez straha promatra grupa umetnika iz Srbije, regiona i sveta, koji učestvuju na izložbi “Ekstravagantna tela: ekstravagantne godine”.
Među njima je i poznati performer iz Hrvatske Siniša Labrović, koji će se predstaviti radom “Molim vas, sjednite kraj moje majke i kažite joj nešto lijepo”. Reč je performansu koji je Labrović izveo prošle godine u Zagrebu, kada je svoju 73-godišnju majku doveo u galeriju očekujući da posetioci barem načas sednu pored nje.
“S jedne strane sam računao s jednom dozom uznemiravanja ljudi, jer nije ugodno sjesti kraj nekoga koga ne znate i kazati mu nešto lijepo, kako je traženo u naslovu. Isto tako, proći pokraj – što je taskođer normalna reakcija – u očima onih koji su oko vas može sugerirati na vas kao na osobu koja nije baš pristojna”, objašnjava Labrović.
Festival “Ekstravagantna tela” je 2007. godine u Zagrebu osnovala grupa umetnika i umetnica okupljenih oko biroa savremene umetničke prakse Kontejner. Ideja je bila da se starost tematizuje iz drugačije, nekonvencionalne prespektive. Sedam godina od osnivanja, festival u formi izložbe dolazi u Srbiju i, osim ovdašnjih umetnika, dovodi autore iz Hrvatske, BiH, Finske i Sjedinjenih Država.
Prema rečima Mie David, direktorke Kulturnog centra Beograda, ova postavka ustupa prostor drugačijim pogledima na starost.
“Ova izložba pokazuje drugu strabnu starosti, odnosno da um i telo ne moraju da budu u skladu sa godinama, da mogu da ostanu i te kako živi”, kaže David.
Izložba objedinjuje radove umetnika različitih generacija. Pitamo stoga Miu David da li se oseća ta generacijska razilka u njihovim radovima?
“Stariji umetnici se”, kaže naša sagovornica, “bave sobom, odnosno svojim starenjem. A, mlađi umetnici tome prilaze više iz identitetskog okvira i iz svog odnosa prema bakama, roditeljima i time kako ih društvo doživljava.”
Umetnica iz Srbije Andrea Palašti na izložbi učestvuje kratkim pseudo-dokumentarcem “Istorija Dalmacije”, koji prati jedan stari bračni par i njihovu unuku. Iako je rođena 1984. godine i spada u grupu umetnica mlađe generacije, Andrea Palašti smatra da je starost inspiratinvna tema, jer u društvu nosi negativnu konotaciju.
“Taj razgovor između njih troje – bake, deke i unuke – u stvari postaje spontano svedočanstvo o njihovim nesporazumima i nerazumevanju upravo zbog generacijskog jaza između njih troje. U mom radu je taj generacijski rad protkan suptilnim humorom i može da se gleda i malo šire kao društvena kritika svih nas koji stereotipizujemo pojam starosti i diskriminišemo starije osobe”, ističe Palaši.
Starost je intrigantna i za umetnike srednje generacije. Jedan od aspekata koji je interesantan Siniši Labroviću je i, kako kaže, sentimentalizacija svega, pa i starosti.
“Kad kažem to, ne mislim na nježnost nego na jednu vstu lažne brige i lažnog izlaganja nekog sentimenta i neke vrste brige, a da u stvari iza toga ne leži nikakva stvara akcija, što bismo očekivali.”
Izložba u Kulturnom centru Beograda biće otvorena do 1. marta. Osim ove postavke, organizovan je i prateći program u različitim kulturnim ustanovama Beograda.
