Crnogorski parlament usvojio je deklaraciju o prihvatanju rezolucije Evropskog parlamenta u kojoj se osuđuje masovni zločin u Srebrenici počinjen 1995 godine.
Pored osuda ovog zločina deklaracijom se osuđuju i sva druga zlodjela počinjena tokom sukoba na prostorima bivše Jugoslavije.
Cilj deklaracije o osudi zločina u Srebrenici i drugih zločina počinjenih tokom rata na prostoru bivše Jugoslavije je pomirenje među narodima i državama regiona i prihvata se rezolucija Evropskog parlamenta kojom je ustanovljena obaveza sjećanja na žrtve zločina u Srebrenici počinjenih između 11. i 19. jula 1995. godine.
Prema riječima predlagača potpredsjednika Skupštine Crne Gore Rifata Rastodera, tokom rata je bilo mnogo zlodjela, ali je Srebrenica sinonim za počinjene zločine i s toga nema skrivenih motiva za predlaganje deklaracije:
"Motiv za iniciranje predlaganja ove deklaracije ni u primisli nije ni lični, kao ni uskonacionalni ili uskopolitički."
Deklaraciju su prihvatile članice vladajuće koalicije i opozicioni Pokret za promjene i stranke koje predstavljaju manjinske narode.
Protiv deklaracije su se izjasnile Socijalistička narodna partija i Nova srpska demokratija koje su ocijenile da se deklaracijom osuđuju počinioci samo jednog zločina, a da je uperena protiv jednog naroda, a ne svi zločini koji su se dogodili od kraja Drugog svjetskog rata do danas.
Poslanik Nove srpske demokratije Budimir Aleksić:
"Na tome ja insistiram, da u Srebrenici nijesu stradali samo Muslimani nego su stradali i Srbi i da treba u rezoluciji naglasiti upravo to."
Iako je Pokret za promjene podržao deklaraciju poslanik Koča Pavlović se nije složio s jednim dijelom teksta za koji smatra da nije dovoljno kritičan u odnosu na tadašnju vlast i djelovanje vlasti u Crnoj Gori '95. godine.
Usvajanjem deklaracije Crna Gora je postala prva država u regionu koja je prihvatila i verifikovala rezoluciju Evropskog parlamenta o Srebrenici.
Pored osuda ovog zločina deklaracijom se osuđuju i sva druga zlodjela počinjena tokom sukoba na prostorima bivše Jugoslavije.
Cilj deklaracije o osudi zločina u Srebrenici i drugih zločina počinjenih tokom rata na prostoru bivše Jugoslavije je pomirenje među narodima i državama regiona i prihvata se rezolucija Evropskog parlamenta kojom je ustanovljena obaveza sjećanja na žrtve zločina u Srebrenici počinjenih između 11. i 19. jula 1995. godine.
Prema riječima predlagača potpredsjednika Skupštine Crne Gore Rifata Rastodera, tokom rata je bilo mnogo zlodjela, ali je Srebrenica sinonim za počinjene zločine i s toga nema skrivenih motiva za predlaganje deklaracije:
"Motiv za iniciranje predlaganja ove deklaracije ni u primisli nije ni lični, kao ni uskonacionalni ili uskopolitički."
Deklaraciju su prihvatile članice vladajuće koalicije i opozicioni Pokret za promjene i stranke koje predstavljaju manjinske narode.
Protiv deklaracije su se izjasnile Socijalistička narodna partija i Nova srpska demokratija koje su ocijenile da se deklaracijom osuđuju počinioci samo jednog zločina, a da je uperena protiv jednog naroda, a ne svi zločini koji su se dogodili od kraja Drugog svjetskog rata do danas.
Poslanik Nove srpske demokratije Budimir Aleksić:
"Na tome ja insistiram, da u Srebrenici nijesu stradali samo Muslimani nego su stradali i Srbi i da treba u rezoluciji naglasiti upravo to."
Iako je Pokret za promjene podržao deklaraciju poslanik Koča Pavlović se nije složio s jednim dijelom teksta za koji smatra da nije dovoljno kritičan u odnosu na tadašnju vlast i djelovanje vlasti u Crnoj Gori '95. godine.
Usvajanjem deklaracije Crna Gora je postala prva država u regionu koja je prihvatila i verifikovala rezoluciju Evropskog parlamenta o Srebrenici.
