Prvi oktobar, 24. godišnjica crnogorske agresije na Dubrovnik, poslužila je kao argument u pravom malom ratu saopštenjima između aktuelnih vladajućih koalicionih partnera, Demokratske partije socijalista i Socijaldemokratske partije.
Udaljavanje partnera u vladajućoj crnogorskoj koaliciji se nastavlja. Nakon što je predsjednik Skupštine i lider SDP-a Ranko Krivokapić tekuće proteste dijela opozicije nazvao vitalnim dijelom svake ozbiljne demokratije, na njega se saopštenjem obrušio veći koalicioni partner koji ga je optužio da bi citiram svoj kabinet najradije preselio pod šator organizatora protesta, te da mu u toj namjeri ne smeta ni, kako se navodi, četnička ikonografija na skupu.
"Ne smeta mu što čuje pokliče 'mi smo četnici', 'ovo je Srbija', što se maše zastavama druge države, ne smeta mu pokušaj cijepanja bošnjačke zastave, što je do sada neviđeni udar na temelje savremene crnogorske države i društva“, saopštio je DPS.
Onda je oštro uzvratio i SDP podsjećajući dugogodišnjeg koalicionog partnera na stare grijehe i "ratnohuškačku prošlost služenja fašioidnom projektu devedesetih".
"Na današnji dan - 24. godišnjicu DPS pohoda na Dubrovnik u kojem je izgubljeno 165 mladih crnogorskih života i uzeto stotine hrvatskih, treba biti bez imalo stida pa prozivati SDP, jedinu parlamentarnu partiju koja, od tada do sada, čuva obraz Crne Gore".
Zajednička nepočinstva
Zoran Radulović, novinar nedjeljnika Monitor, koji je početkom devedesetih bio medijski stožer antiratnog pokreta, kaže da već mjesecima iščitava saopštenja partnera koji su nakon 17-godišnjeg koalicionog saveza upali u krizu i krenuli da se razračunavaju.
„Koliko god kao novinar pokušavam da budem neutralan, toliko kao čovjek moram da budem saglasan sa svim onim što je SDP rekao DPS-u i sa onim što je DPS rekao SDP-u. Štagod radio danas DPS i Milo Đukanović ne može se bagatelisati i zaboraviti njihov zločin iz devedesetih i na Dubrovačkom ratištu, i tokom opsade Sarajeva. Jednako, SDP je za to znao i 1998. godine kada je ušao u koaliciju sa DPS-om, kao što to zna i danas.“
Radulović kaže da ta svijest svih ovih godina nije natjerala SDP da preispita svoju poziciju već je sa strankom koju danas podsjeća na nepočinstva i dalje u braku iz računa. A račun tog braka, kaže on, plaćaju građani.
„Najvećim dijelom kroz ugašena radna mjesta, pad društvenog proizvoda, kroz zamrznute penzije, male plate, porast broja nezapošljenih, a jednim dijelom iz budžeta, kroz razne odštete, kroz razne nadoknade za funckionere DPS-a i SDP-a kojima, kada se nađu u raznim upravnim odborima državnih preduzeća koja proizvode milionske gubitke, ne smeta ni neznanje ni ratna prošlost kolega iz vladajuće koalicije. Interesuje ih samo da je uplata redovna.“
Insistiranje na ranim devedesetim godinama je, kaže Radulović, iako SDP vjerno slika ulogu DPS-a u tom vremenu, samo potvrda prakse da dvije vladajuće stranke pominju nepočinstva u kojima nisu bili skupa, a propuštaju razgovor na temu onih nepočinstava u kojima su bili zajedno.
„Ta njihova zajednička nepočinstva su mnogo koštala Crnu Goru.“
