Godinama su iranski zvaničnici najavljivali pokretanje paralelnog, takozvanog halal interneta, koji će biti potpuno odvojen od world wide weba i promovisat će islamska moralna načela u okviru sigurnog nacionalnog cyber svijeta.
Nezavisni istraživač iz Washingtona Collin Anderson otkrio je dokaze o elementima ovog interneta koji već postoje.
Iranska vlada je 2010. godine u okviru petogodišnjeg plana razvoja pozvala na kreiranje ove vrste interneta, iako su aktivisti upozoravali da bi to moglo dovesti do potpune izolacije Iranaca od svjetske mreže i da bi takav potez značio početak kraja digitalne slobode u toj zemlji.
Plan je bio da do početka 2013. godine svi iranski univerziteti budu dio ove nove mreže. Iran je već blokirao više miliona internetskih stranica i jedna je od zemalja sa najvećom cenzurom na svijetu.
Nedavno je blokiran i pristup Googleovim servisima, uključujući i Gmail, kao znak protesta protiv antiislamskog filma iz SAD-a, ali je nakon pobune Vlada ponovo vratila Gmail u upotrebu.
Da bi spriječili takve slučajeve Iranci planiraju osigurati alternativni e-mail sistem koji može stajati rame uz rame s Gmailom, piše magazin New Scientist.
Collin Anderson je uz pomoć saradnika iz Irana otkrio da telekomunikacijske kompanije u toj zemlji dodjeljuju dvije IP adrese svakom uređaju s kojeg se pristupa internetu. Jedna za pristup regularnom internetu, a druga internoj mreži. Ova interna mreža ima kapacitet od 17 miliona IP adresa, a istraživanjem je utvrđeno da je više od 10.000 uređaja dio te mreže.
Najviše je korisnika koji internetu pristupaju iz svojih domova, a uz njih su tu i vladini zvaničnici i komercijalne stranice. Sadržaje ove interne mreže čine akademske stranice i e-mail servisi.
Ruteri koji kontrolišu internetski saobraćaj u Iranu i van njega opremljeni su filterima web stranica.
Iran ima odlične softverske inžinjere tako da i kreiranje vlastitog e-mail servisa ne bi predstavljalo problem. Međutim, problem bi mogao nastati kod hardverskog dijela plana, piše New Scientist, zbog embarga na uvoz elektronike.
Nezavisni istraživač iz Washingtona Collin Anderson otkrio je dokaze o elementima ovog interneta koji već postoje.
Iranska vlada je 2010. godine u okviru petogodišnjeg plana razvoja pozvala na kreiranje ove vrste interneta, iako su aktivisti upozoravali da bi to moglo dovesti do potpune izolacije Iranaca od svjetske mreže i da bi takav potez značio početak kraja digitalne slobode u toj zemlji.
Plan je bio da do početka 2013. godine svi iranski univerziteti budu dio ove nove mreže. Iran je već blokirao više miliona internetskih stranica i jedna je od zemalja sa najvećom cenzurom na svijetu.
Nedavno je blokiran i pristup Googleovim servisima, uključujući i Gmail, kao znak protesta protiv antiislamskog filma iz SAD-a, ali je nakon pobune Vlada ponovo vratila Gmail u upotrebu.
Da bi spriječili takve slučajeve Iranci planiraju osigurati alternativni e-mail sistem koji može stajati rame uz rame s Gmailom, piše magazin New Scientist.
Collin Anderson je uz pomoć saradnika iz Irana otkrio da telekomunikacijske kompanije u toj zemlji dodjeljuju dvije IP adrese svakom uređaju s kojeg se pristupa internetu. Jedna za pristup regularnom internetu, a druga internoj mreži. Ova interna mreža ima kapacitet od 17 miliona IP adresa, a istraživanjem je utvrđeno da je više od 10.000 uređaja dio te mreže.
Najviše je korisnika koji internetu pristupaju iz svojih domova, a uz njih su tu i vladini zvaničnici i komercijalne stranice. Sadržaje ove interne mreže čine akademske stranice i e-mail servisi.
Ruteri koji kontrolišu internetski saobraćaj u Iranu i van njega opremljeni su filterima web stranica.
Iran ima odlične softverske inžinjere tako da i kreiranje vlastitog e-mail servisa ne bi predstavljalo problem. Međutim, problem bi mogao nastati kod hardverskog dijela plana, piše New Scientist, zbog embarga na uvoz elektronike.