Danas kada je na dnevni red došlo svođenje računa s početka devedesetih i utvrđivanje odgovornosti Crne Gore i njene tadašnje političke elite u ratnim operacijama u Hrvatskoj, neke od stranaka koje su bile najglasniji promoteri rata pokušavaju potisnuti sjećanje na ratnohuškačku propagandu koju su sprovodile. Saopštenjem za javnost oglasila se i Narodna stranka koja je ocijenila neprihvatljivom mogućnost da crnogorski građani plaćaju ratnu odštetu Hrvatskoj, jer, kako u izjavi za Radio Slobodna Evropa kaže Budimir Dubak, jedan od osnivača ta partije, taj teret moraju ponijeti „oni koji su kreirali ratni haos“:
„Crna Gora se nalazi u jednoj vrlo teškoj situaciji da će građani morati da plaćaju ceh koji nijesu napravili. Onaj ko je to napravio i tu je Narodna stranka vrlo jasna, ovi ratni profiteri, zajedno sa ovima koji su još uvijek na vlasti, neka izvole i neka to plate iz svojih džepova. Inače su dovoljno napljačkali Crnu Goru i ovaj narod, a neka ne svaljuju obaveze bilo koje vrste, moralne, materijalne i ostale na Crnu Goru i na njene građane.“
RSE: Da li će i funkcioneri Narodne stranke iz svojih džepova platiti tu štetu, s obzirom da je vaš biviš lider priznao da je Narodna stranka formirana isključivo sa razlogom da podstrekava ratni požar?
DUBAK: Vidite, to je jedna udbaška priča. Taj bivši je o sebi sve rekao u međuvremenu, mi mu i ne pominjemo ime. Niko nije formirao, nikakva Udba nije formirala stranku. Ova stranka koja je stara sto godina i ovi ljudi koji su danas u stranci nemaju nekakve veze sa nikakvim udbaškim pričama.
RSE: Da li hoćete da kažete da Vi lično s početka devedesetih nijeste učestovali u raspirivanju ratnog požara?
DUBAK: Ja apsolutno lično nijesam. Ako mene pitate, kao Budimira Dubaka, svi moji tekstovi su poznati, moja istupanja javna su poznata, ja nijesam raspirivao nikakvu ratnu mržnju niti sam podsticao na zlo i nesreću. Naprotiv, kao što niko od ovih ljudi koji su sada u Narodnoj stranci to nijesu činili.
Narodna stranka, kako je to ustvrdio u ranije objavljenoj ispovijesti njen bivši predsjednik Novak Kilibarda, formirana je kao dio šireg ratnog plana Beograda, a jedna od osnovnih namjena te partije počektom devedesetih bila je stvaranje paravojnih odreda i podstrekavanje crnogorskih građana na rat. Kilibarda ovako opisije ulogu patije koju je predvodio:
„Zamišljena je jedna stranka kao obični transmisioni kaiš politike koju su tada udvoje vodili Momir Bulatović i Milo Đukanović. Naime, Bulatovićeva partija trebalo je da povede masu komunističko socijalističkog usmjerenja, a nova žeton stranka treba da zatalasa ljude od krsta i crkve, Ravnogorce i Đurišićevce“.
Shodno zacrtanim zadacima, Narodna stranka je početkom devedesetih crnogorsku granicu vidjela na rijeci Neretvi, a otvoreno se zalagala za stvaranje dubrovačke republike koja bi bila izdvojena ih Hrvatske teritorije. Tog vremena odlično se sjeća i lider Liberalne partije Miodrag Živković koji kaže da, na žalost i danas u parlamentu u pozicionim i opozicionim klupama sjede ljudi koji su poslušno realizovali ratne planove Beograda, a koji sada to svoje činjenje kriju kao „zmija noge“:
„Sve se to dešavalo samo prije 15 godina i mi smo svi živi svjedoci da je praktično u Crnoj Gori antiratni pokret bio manjinski pokret. Na čelu tog antiratnog pokreta bili su liberali i sa njima socijaldemokrate. U to vrijeme su oko socijaldemokrata bile reformske snage jer je još egzistirao gospodin Ante Marković. Sve ostalo u Crnoj Gori bilo je na ratnoj strani i danas kada posmatramo crnogorski parlament, kada posmatramo predstavnike političkih stanaka vidjećemo da je 90% tih ljudi devedesetih godina bilo na strani rata. Ono što smo mi mogli kao manjina tada da uradimo to je da dignemo glas protiv rata, da se suočimo sa tim i danas jedino što želimo želimo da se ta istorija ne prekraja, da svak nosi dio odgovornosti za ono što je kriv, a da na kraju krajeva tu odgovornost individualizuje, jer građanin kao građanin nije kriv. Neko je učestvovao, neko je činio nedjela, neko je huškao. Svak treba da snosi svoj dio odgovornosti, a najgore što nam se dešava da svi od toga bježe. Čak su najbučniji oni koji su najviše huškali i najviše učestvovali u tome.“
„Crna Gora se nalazi u jednoj vrlo teškoj situaciji da će građani morati da plaćaju ceh koji nijesu napravili. Onaj ko je to napravio i tu je Narodna stranka vrlo jasna, ovi ratni profiteri, zajedno sa ovima koji su još uvijek na vlasti, neka izvole i neka to plate iz svojih džepova. Inače su dovoljno napljačkali Crnu Goru i ovaj narod, a neka ne svaljuju obaveze bilo koje vrste, moralne, materijalne i ostale na Crnu Goru i na njene građane.“
RSE: Da li će i funkcioneri Narodne stranke iz svojih džepova platiti tu štetu, s obzirom da je vaš biviš lider priznao da je Narodna stranka formirana isključivo sa razlogom da podstrekava ratni požar?
DUBAK: Vidite, to je jedna udbaška priča. Taj bivši je o sebi sve rekao u međuvremenu, mi mu i ne pominjemo ime. Niko nije formirao, nikakva Udba nije formirala stranku. Ova stranka koja je stara sto godina i ovi ljudi koji su danas u stranci nemaju nekakve veze sa nikakvim udbaškim pričama.
RSE: Da li hoćete da kažete da Vi lično s početka devedesetih nijeste učestovali u raspirivanju ratnog požara?
DUBAK: Ja apsolutno lično nijesam. Ako mene pitate, kao Budimira Dubaka, svi moji tekstovi su poznati, moja istupanja javna su poznata, ja nijesam raspirivao nikakvu ratnu mržnju niti sam podsticao na zlo i nesreću. Naprotiv, kao što niko od ovih ljudi koji su sada u Narodnoj stranci to nijesu činili.
Narodna stranka, kako je to ustvrdio u ranije objavljenoj ispovijesti njen bivši predsjednik Novak Kilibarda, formirana je kao dio šireg ratnog plana Beograda, a jedna od osnovnih namjena te partije počektom devedesetih bila je stvaranje paravojnih odreda i podstrekavanje crnogorskih građana na rat. Kilibarda ovako opisije ulogu patije koju je predvodio:
„Zamišljena je jedna stranka kao obični transmisioni kaiš politike koju su tada udvoje vodili Momir Bulatović i Milo Đukanović. Naime, Bulatovićeva partija trebalo je da povede masu komunističko socijalističkog usmjerenja, a nova žeton stranka treba da zatalasa ljude od krsta i crkve, Ravnogorce i Đurišićevce“.
Shodno zacrtanim zadacima, Narodna stranka je početkom devedesetih crnogorsku granicu vidjela na rijeci Neretvi, a otvoreno se zalagala za stvaranje dubrovačke republike koja bi bila izdvojena ih Hrvatske teritorije. Tog vremena odlično se sjeća i lider Liberalne partije Miodrag Živković koji kaže da, na žalost i danas u parlamentu u pozicionim i opozicionim klupama sjede ljudi koji su poslušno realizovali ratne planove Beograda, a koji sada to svoje činjenje kriju kao „zmija noge“:
„Sve se to dešavalo samo prije 15 godina i mi smo svi živi svjedoci da je praktično u Crnoj Gori antiratni pokret bio manjinski pokret. Na čelu tog antiratnog pokreta bili su liberali i sa njima socijaldemokrate. U to vrijeme su oko socijaldemokrata bile reformske snage jer je još egzistirao gospodin Ante Marković. Sve ostalo u Crnoj Gori bilo je na ratnoj strani i danas kada posmatramo crnogorski parlament, kada posmatramo predstavnike političkih stanaka vidjećemo da je 90% tih ljudi devedesetih godina bilo na strani rata. Ono što smo mi mogli kao manjina tada da uradimo to je da dignemo glas protiv rata, da se suočimo sa tim i danas jedino što želimo želimo da se ta istorija ne prekraja, da svak nosi dio odgovornosti za ono što je kriv, a da na kraju krajeva tu odgovornost individualizuje, jer građanin kao građanin nije kriv. Neko je učestvovao, neko je činio nedjela, neko je huškao. Svak treba da snosi svoj dio odgovornosti, a najgore što nam se dešava da svi od toga bježe. Čak su najbučniji oni koji su najviše huškali i najviše učestvovali u tome.“
