Biografije najvažnijih aktera krize u Egiptu
Osim već poznatih, kao što su aktuelni predsjednik Hosni Mubarak i organizacija Muslimansko bratstvo, još nekoliko aktera bitno utiču na uzdrmanu političku scenu u Egiptu.
Omar Sulejman, dugodišnji je odani saradnik aktulenog predsjednika Hosnija Mubaraka, čovjek koji pripada vojnom establišmentu, rođen 1936. godine. Imenovan je za potpredsjednika nakon što je počela kiriza, popunjavajući poziciju koja je u proteklih 30 godina, od dolaska Mubaraka na vlast bila upražnjena. Prethodno je bio jedan od vrhunskih tajnih agenata Egipta i duboko involviran u diplomatske veze sa Izraelom te pregovore sa palestisnkim strankama. Takođe, važio je za čovjeka koji je održavao bliske veze sa Zapadom.
Mohamed El Baradej, bivši direktor Međunarodne agencije za atomsku energiju (IAEA), dobitnik Nobelove nagrde za mir, posljednjih 18 mjeseci je pokušavao da se nametne kao lider opozcije u Egiptu. Baradej je rođen 1942. godine. Često mu se spočitava da je previše života proveo van Egipta, što izaziva sumnju u njegove sposobnosti da na pravi način sagleda političke prilike u zemlji. On je liberal koji ima otvorenu liniju sa konzervativnim strujama u zemlji, ali istovremeno i dobre veze na Zapadu, viđen je kao mogući tranzicioni lider.
Ahamad Zuvail je još jedan egipatski nobelovac, a dobio ju je 1999. godine za hemiju. Rođen je 1946. i za sebe kaže da je čovjek nauke. Uglavnom je izbjegavo političku ulogu u Egiptu, gdje je jako poštovan kao lice kojeg često ima u medijima. Takođe, divi se i svojoj usvojenoj domovini SAD. Kada je u janura počeo ustanak u Egiptu, vratio se u Kairo da se pridruži komitetu za pisanje novog ustava zemlje, a voljan je i da bude pregovarač u ime opozicije.
Egipatska vojska je djelimično finansirana pomoći iz SAD od 1,3 milijarde dolara i veoma je moćan igrač na egipatskoj političkoj smjeni. Trenutno je u sjeni i nije moguće izvući jasan zaključak ko ima političku kontrolu nad Armijom. Ona ima komercijalne firme i Ministartsvo za vojnu proizvodnju ima značajan profit. Mnogi u Egiptu, gdje je služenje vojske obaveza, vide je kao neutralnog igrača, ali mnogi drugi i kao upitnu instituciju.
Osim već poznatih, kao što su aktuelni predsjednik Hosni Mubarak i organizacija Muslimansko bratstvo, još nekoliko aktera bitno utiču na uzdrmanu političku scenu u Egiptu.
Omar Sulejman, dugodišnji je odani saradnik aktulenog predsjednika Hosnija Mubaraka, čovjek koji pripada vojnom establišmentu, rođen 1936. godine. Imenovan je za potpredsjednika nakon što je počela kiriza, popunjavajući poziciju koja je u proteklih 30 godina, od dolaska Mubaraka na vlast bila upražnjena. Prethodno je bio jedan od vrhunskih tajnih agenata Egipta i duboko involviran u diplomatske veze sa Izraelom te pregovore sa palestisnkim strankama. Takođe, važio je za čovjeka koji je održavao bliske veze sa Zapadom.
Mohamed El Baradej, bivši direktor Međunarodne agencije za atomsku energiju (IAEA), dobitnik Nobelove nagrde za mir, posljednjih 18 mjeseci je pokušavao da se nametne kao lider opozcije u Egiptu. Baradej je rođen 1942. godine. Često mu se spočitava da je previše života proveo van Egipta, što izaziva sumnju u njegove sposobnosti da na pravi način sagleda političke prilike u zemlji. On je liberal koji ima otvorenu liniju sa konzervativnim strujama u zemlji, ali istovremeno i dobre veze na Zapadu, viđen je kao mogući tranzicioni lider.
Ahamad Zuvail je još jedan egipatski nobelovac, a dobio ju je 1999. godine za hemiju. Rođen je 1946. i za sebe kaže da je čovjek nauke. Uglavnom je izbjegavo političku ulogu u Egiptu, gdje je jako poštovan kao lice kojeg često ima u medijima. Takođe, divi se i svojoj usvojenoj domovini SAD. Kada je u janura počeo ustanak u Egiptu, vratio se u Kairo da se pridruži komitetu za pisanje novog ustava zemlje, a voljan je i da bude pregovarač u ime opozicije.
Egipatska vojska je djelimično finansirana pomoći iz SAD od 1,3 milijarde dolara i veoma je moćan igrač na egipatskoj političkoj smjeni. Trenutno je u sjeni i nije moguće izvući jasan zaključak ko ima političku kontrolu nad Armijom. Ona ima komercijalne firme i Ministartsvo za vojnu proizvodnju ima značajan profit. Mnogi u Egiptu, gdje je služenje vojske obaveza, vide je kao neutralnog igrača, ali mnogi drugi i kao upitnu instituciju.