Uprkos činjenici da država već godinama funkcioniše u teškim finansijskim uslovima koji su počeli kada i globalna ekonomska kriza 2008. godine, a dodatno se produbili nemaštovitom i neefikasnom vladinom ekonomskom politikom koja se, pored stranih investicija, konstantno oslanja na zaduživanje, državni aparat je za sopstvene potrebe i dalje široke ruke.
Vlada je, od početka globalne ekonomske krize 2008., zbog opšte potrebe za štednjom, u više navrata donosila odluke koje su se odnosile na smanjenje troškova državnog aparata: od telefonskih računa, preko razumnije upotrebe službenih automobila, do obustave zapošljavanja u javnom sektoru. Paralelno sa tim, Vlada je za krpljenje budžetskih rupa uvodila nove dažbine, a najviše nezadovoljstva su izazvale: takozvana „euro po euro“, po kojoj su građani morali da plate po jedan euro na svaki strujomer, mobilni telefon i kablovsku TV, ali i nedavno uvedena naknada od sedam centi koliko građani moraju dodatno da plate svaki litar goriva, a koja odlazi na finansiranje izgradnje autoputa i manjim dijelom na reprezentativni sport.
S druge strane, poreski obveznici nijesu ubijeđeni da se Vladine službe odgovorno i savjesno odnose prema njihovom novcu, čemu doprinosi učestalo objavljivanje fotografija službenih automobila koji se koriste u privatne svrhe i naročito slučaj ministra za ljudska i manjinska prava, Suada Numanovića na čijem je službenom džipu protivzakonito mijenjana tablica da bi se prikrio način korišćenja luksuznog državnog vozila.
Sve u svemu, opšte je uvjerenje da su Vlada i njene službe veoma revnosne kada se radi o naplati raznih dažbina, ali ne i po pitanju uzdržavanja od trošenja novca poreskih obveznika.
U Ministarstvu finansija kažu da je Vlada u prvom polugodištu ove godine, u poređenju sa istim periodom 2014. istovremeno potrošila i manje i više.
„U ovoj godini, potrošnja tekućih izdataka je na nešto nižem nivou u odnosu na prošlu godinu. Međutim, u nominalnom iznosu je došlo do povećanja potrošnje za oko 50 miliona eura od čega se 30 miliona odnosi na početak izgradnje autoputa, a preostalih 21 milion na otplatu obaveza Fonda zdravstva iz prethodnog perioda“, kaže portparolka Ministarstva finansija, Nađa Radulović.
Ako se za Vladu, prema podacima Ministarstva finansija može reći da bi, da nije bilo novih obaveza potrošila nešto manje nego prošle godine, za parlament se to nikako ne može reći.
Od sedam miliona eura, koliki je godišnji budžet Skupštine, parlament je u prvom polugodištu potrošio tri miliona i 200 hiljada eura što je manje od polovine cjelokupne sume, ali skoro 300 hiljada više nego prošle godine u istom periodu.
Pored određene netransparentnosti koja se, primjera radi, ogleda u podatku da su po osnovu „naknada“ za koje se ne navodi svrha, poslanici potrošili 185 hiljada eura, uočava se i da je za putovanja podrošeno skoro 390 hiljada eura, odnosno, 60 hiljada više nego prošle godine.
„Crna Gora ima jaču međunarodnu političku aktivnost zbog NATO i evropske integracije i normalno je da zbog toga nastaju veći troškovi putovanja. Nadam se da je razlog to, a ne strast za putovanjem“, rekao je ekonomski analitičar, Siniša Lekić.
Predsjednik skupštinskog Odbora za ekonomiju i funkcioner opozicione Socijalističke narodne partije, Aleksandar Damjanović je, tokom današnje sjednice Odbora, rekao da prvo poslanici moraju da pokažu spremnost da štede, a tek onda da prozivaju zaposlene u Skupštini. Damjanoviću je naročito zasmetalo što je za pola godine potrošeno već više od 60 posto novca predviđenog za putovanja.
„Smatram da se stavka 'službena putovanja', a kada to kažem, mislim na troškove prevoza kod takozvanih unutrašnjih putovanja, mora značajno smanjiti. Ona je sada, za pola godine, na nivou stotinjak hiljada eura. Znam da će kod kolega to biti nepopularno, ali mislim da se ova stavka mora svesti makar na polovinu.“
Kada se zna da u Crnoj Gori ne radi petina radno sposobnog stanovništva, da se javni dug ubrzano penje ka tri četvrtine bruto domaćeg proizvoda, da privreda boluje od masovne nelikvidnosti preduzeća, broj preduzeća koja se bave proizvodnjom sveden na nivo statističke greške, a životni standard građana na minimumu, potrošnja državnog aparata na putovanja i automobile može biti dobar indikator odnosa prema građanima i njihovom novcu. Međutim, ekonomski analitičar Siniša Lekić smatra da se fokus ne smije premjestiti sa najvažnijih problema.
„Glavni problemi su razne promašene investicije i projekti, da ne govorimo o naplati poreza, nelikvidnosti preduzeća, otpisu raznih dugova, kamate, krediti, garancije, stečajni postupci... Tu su osnovni problemi.“
