Sudeći po izjavi Branka Vujovića, direktora Agencije za prestruktuiranje privrede i strana ulaganja, od naplate 20 miliona eura odštete, što je uglavnom figuriralo kao suma koju će država moći da naplati u slučaju neispunjenja ugovornih obaveza kupca nikšićke Željezare, nema ništa. Vujović je, govoreći o mogućnosti naknade štete u slučaju raskida ugovora, objavio podatak o visini sume koji su novi, a po svoj prilici još samo formalno vlasnici nikšićke Željezare, uložili u modernizaciju preduzeća koja se, s ozbirom na mogućnost naduvavanja računa, mora primiti sa rezervom:
„Ono što predviđa jednostrani vansudski raskid jeste da investitor nema prava na povraćaj onoga što je uloženo. Po njima je to 8,300.000 eura i vraća akcije vlasnicima.“
Nikšićka Željezara je privatizovana sredinom prošle godine, kada je Vlada ustupila kontrolni paket akcija Željezare off-shore kompaniji „Midland resources“ koja je navodno u ruskom vlasništvu, za simboličnih 1.000 eura, uz obavezu da do 2008. godine investitor uloži 30 miliona eura, što je dio stručne javnosti ocjenio kao sredstvo za obično tekuće održavanje. Nakon što su potrošili sve zalihe sirovine i gotovih proizvoda, Rusi su bez najave napustili Crnu Goru i Vladi poslali pismo o namjeri raskida ugovora.
Privatizacija u Crnoj Gori se odvija u neregularnim uslovima, ocijenio je za Radio Slobodna Evropa Momir Dragašević, profesor 'ugovornog prava', koji je, govoreći o nastojanjima Vlade da zaštiti sopstvene interese i obezbijedi od eventualne štete zbog neispunjenih obaveza od strane investitora, ukazuje na okolnosti koje, između ostalih, doprinose pojavi problematičnih situacija:
„Treba imati u vidu da se proces privatizacije realizuje bez finansijske podrške međunarodnih finansijskih institucija koje, s druge strane, vrše stalni pritisak za privatizaciju po svaku cijenu.“
Razmatrajući problem sa pravnog aspekta, profesor Dragašević navodi čitav niz razloga, među kojima je i nedostatak prave konkurencije na tenderima:
„Bez stvarnog tenderskog postupka, koji podrazumijeva dva ili više potencijalnih kupaca, i pored dobrih namjera dolazi do raskida ugovora, jer taj potencijalni partner koristi jednu čitavu situaciju i nameće ono što njemu odgovara. S druge strane, preduzeća u nevolji vide jedini izlaz u samoj privatizacji. I samo preduzeće i država idu u jednu ubrzanu privatizaciju. Treće, bitne pravne usluge obezbeđuju se sa strane, bilo od međunarodnog stranog konsultanta, bilo Advokatske kancelarije u Beogradu, koju prevashodno interesuje naknada za urađeni posao.“
Iako je svojevremeno gromoglasno proklamovala dopadljivu frazu kao princip privatizacije - da se neće prodavati preduzeća, već kupovati dobri investitori, te pored iskustva sa kotorskim „Jugopetrolom“ koji prikazuje daleko slabije rezultate poslovanja nakon privatizacije, zatim, mnoštva kontraverzi u vezi tekuće prodaje većinskog vlasništva podgoričkog Kombinata aluminijuma, pa do posljednjeg primjera nikšićke Željezare koju su novi i to off-shore, što znači i nepoznati vlasnici napustili - pokazuje da se od samoproklamovanog principa uveliko odustalo. Profesor Ekonomskog fakulteta Anđelko Lojpur:
„Imamo slučajeva da se na pojedine tendere prijavi samo jedan strateški partner i koji, vjerovatno i najčešće, nije u rangu onih koje smo mi priželjkivali“.
Potpredsjednik crnogorskog Saveza sindikata Veselin Ivanović je, govoreći o kvalitetu mehanizama koje država uključuje u smislu zaštite sopstvenih interesa, interesa građana i samih radnika, izrazio nezadovoljstvo stepenom zaštite prava radnika u privatizacionom procesu:
„Svi naši radnici moraju biti zaštićeni. Mi ne možemo biti zadovoljni sa onim što je negativno“.
„Ono što predviđa jednostrani vansudski raskid jeste da investitor nema prava na povraćaj onoga što je uloženo. Po njima je to 8,300.000 eura i vraća akcije vlasnicima.“
Nikšićka Željezara je privatizovana sredinom prošle godine, kada je Vlada ustupila kontrolni paket akcija Željezare off-shore kompaniji „Midland resources“ koja je navodno u ruskom vlasništvu, za simboličnih 1.000 eura, uz obavezu da do 2008. godine investitor uloži 30 miliona eura, što je dio stručne javnosti ocjenio kao sredstvo za obično tekuće održavanje. Nakon što su potrošili sve zalihe sirovine i gotovih proizvoda, Rusi su bez najave napustili Crnu Goru i Vladi poslali pismo o namjeri raskida ugovora.
Privatizacija u Crnoj Gori se odvija u neregularnim uslovima, ocijenio je za Radio Slobodna Evropa Momir Dragašević, profesor 'ugovornog prava', koji je, govoreći o nastojanjima Vlade da zaštiti sopstvene interese i obezbijedi od eventualne štete zbog neispunjenih obaveza od strane investitora, ukazuje na okolnosti koje, između ostalih, doprinose pojavi problematičnih situacija:
„Treba imati u vidu da se proces privatizacije realizuje bez finansijske podrške međunarodnih finansijskih institucija koje, s druge strane, vrše stalni pritisak za privatizaciju po svaku cijenu.“
Razmatrajući problem sa pravnog aspekta, profesor Dragašević navodi čitav niz razloga, među kojima je i nedostatak prave konkurencije na tenderima:
„Bez stvarnog tenderskog postupka, koji podrazumijeva dva ili više potencijalnih kupaca, i pored dobrih namjera dolazi do raskida ugovora, jer taj potencijalni partner koristi jednu čitavu situaciju i nameće ono što njemu odgovara. S druge strane, preduzeća u nevolji vide jedini izlaz u samoj privatizacji. I samo preduzeće i država idu u jednu ubrzanu privatizaciju. Treće, bitne pravne usluge obezbeđuju se sa strane, bilo od međunarodnog stranog konsultanta, bilo Advokatske kancelarije u Beogradu, koju prevashodno interesuje naknada za urađeni posao.“
Iako je svojevremeno gromoglasno proklamovala dopadljivu frazu kao princip privatizacije - da se neće prodavati preduzeća, već kupovati dobri investitori, te pored iskustva sa kotorskim „Jugopetrolom“ koji prikazuje daleko slabije rezultate poslovanja nakon privatizacije, zatim, mnoštva kontraverzi u vezi tekuće prodaje većinskog vlasništva podgoričkog Kombinata aluminijuma, pa do posljednjeg primjera nikšićke Željezare koju su novi i to off-shore, što znači i nepoznati vlasnici napustili - pokazuje da se od samoproklamovanog principa uveliko odustalo. Profesor Ekonomskog fakulteta Anđelko Lojpur:
„Imamo slučajeva da se na pojedine tendere prijavi samo jedan strateški partner i koji, vjerovatno i najčešće, nije u rangu onih koje smo mi priželjkivali“.
Potpredsjednik crnogorskog Saveza sindikata Veselin Ivanović je, govoreći o kvalitetu mehanizama koje država uključuje u smislu zaštite sopstvenih interesa, interesa građana i samih radnika, izrazio nezadovoljstvo stepenom zaštite prava radnika u privatizacionom procesu:
„Svi naši radnici moraju biti zaštićeni. Mi ne možemo biti zadovoljni sa onim što je negativno“.
