Komesar Oli Ren je ponovio mišljenje da Evropska unija nema razloga da odlaže početak pristupnih pregovora sa Turskom, naglasivši da je Ankara ispunila dva ključna uslova koji su joj postavljeni prošlog decembra:
“Odluka Evropskog savjeta, odnosno lidera dvadesetpetorice je bila jednoglasna da Turska mora usvojiti šest zakona, koji su suštinski za pravne i političke kriterije prijema, i potpisati Protokol o Sporazumu iz Ankare, o stvaranju carinske unije, znajući da to eksplicitno znači i formalno priznanje Kipra. Ti uslovi su sada ispunjeni.”
Ren je napomenuo da su članice Evropske unije još uvijek zauzete “uzavrelom debatom” o Turskoj. Te rasprave će kulminirati sastankom šefova diplomatije Evropske unije, 26. septembra. Prije početka pristupnih pregovora, dvadesetpetorica moraju usvojiti dva ključna dokumenta. Jedan je takozvani “pregovarački mandat”, koji dozvoljava Evropskoj komisiji da počne pregovore, a drugi je “kontra-izjava“ na saopštenje Turske iz jula, po kojem širenje carinske unije na deset novih članica ne znači i priznanje grčkog Kipra.
Turska je jedina zemlja koja priznaje turski dio Kipra kao nezavisnu državu. Dvadesetpetorica su u nekoliko navrata tražili od Ankare da normalizuje odnose s Nikozijom. Diplomati u Briselu prenose da je Britanija u ulozi predsjedavajućeg uspjela da se nagodi s Francuskom, kako bi se uklonila prijetnja Pariza da pristupni pregovori mogu zapravo voditi privilegovanom partnerstvu Turske i Unije. Komesar Ren, nastojeći da ublaži uznemirenost mnogih članica Unije zbog dugoročnih posljedica turskog članstva, navodi da postoje brojne mogućnosti da se proces prijema zakoči, ako se to pokaže nužnim:
“Članice Unije moraju jednoglasno prihvatiti sve dokumente koji se odnose na pregovore, čak i svako poglavlje tih dokumenata pojedinačno. To praktično znači da će trebati da se usvoji 35 odluka o uvodnim poglavljima i isto toliko o završnim odredbama i možda još deset do 15 godina za odluku o mogućem zaključenju pregovora. Dakle, nakon što se odluči o otvaranju pregovora, postoji 71 tačka povodom koje svaka od članica Unije može uložiti veto.”
Bilo kako bilo, Kipar ostaje glavna prepreka. Nepriznavanjem ove zemlje Turska izaziva bijes u Briselu i samo dodaje novu so na ranu, odbijanjem da primjeni odredbe o carinskoj uniji. Njene luke i aerodromi ostaju zatvoreni za kiparske brodove i avione. Ren je kritikovao i ponašanje kiparskih Grka, koji su lani odbili na referendumu kompromisno rješenje Ujedinjenih nacija za krizu na ostrvu. Da nije bilo toga, ni problem priznanja ne bi postojao, istakao je Ren. Nastojeći da smanji tenzije, on napominje da je očigledno da Ankara mora priznati Kipar do trenutka ulaska u Uniju. Kritikujući Kipar što blokira pomoć Evropske unije turskom dijelu ostrva, vrijednu stotine miliona eura, Ren ističe:
“Za žaljenje je što su u sadašnjoj situaciji najviše pretrpjeli pripadnici zajednice kiparskih Turaka, jer nismo bili u stanju da im osiguramo paket finansijske pomoći i diretne trgovinske veze, što bi pomoglo da se smanji izolacija sjevernog dijela ostrva i što bi ojačalo ekonomski razvoj.”
Trenutno, Evropska unija smatra sjeverni Kipar teritorijom Unije na kojoj su propisi dvadesetpetorice suspendovani.
“Odluka Evropskog savjeta, odnosno lidera dvadesetpetorice je bila jednoglasna da Turska mora usvojiti šest zakona, koji su suštinski za pravne i političke kriterije prijema, i potpisati Protokol o Sporazumu iz Ankare, o stvaranju carinske unije, znajući da to eksplicitno znači i formalno priznanje Kipra. Ti uslovi su sada ispunjeni.”
Ren je napomenuo da su članice Evropske unije još uvijek zauzete “uzavrelom debatom” o Turskoj. Te rasprave će kulminirati sastankom šefova diplomatije Evropske unije, 26. septembra. Prije početka pristupnih pregovora, dvadesetpetorica moraju usvojiti dva ključna dokumenta. Jedan je takozvani “pregovarački mandat”, koji dozvoljava Evropskoj komisiji da počne pregovore, a drugi je “kontra-izjava“ na saopštenje Turske iz jula, po kojem širenje carinske unije na deset novih članica ne znači i priznanje grčkog Kipra.
Turska je jedina zemlja koja priznaje turski dio Kipra kao nezavisnu državu. Dvadesetpetorica su u nekoliko navrata tražili od Ankare da normalizuje odnose s Nikozijom. Diplomati u Briselu prenose da je Britanija u ulozi predsjedavajućeg uspjela da se nagodi s Francuskom, kako bi se uklonila prijetnja Pariza da pristupni pregovori mogu zapravo voditi privilegovanom partnerstvu Turske i Unije. Komesar Ren, nastojeći da ublaži uznemirenost mnogih članica Unije zbog dugoročnih posljedica turskog članstva, navodi da postoje brojne mogućnosti da se proces prijema zakoči, ako se to pokaže nužnim:
“Članice Unije moraju jednoglasno prihvatiti sve dokumente koji se odnose na pregovore, čak i svako poglavlje tih dokumenata pojedinačno. To praktično znači da će trebati da se usvoji 35 odluka o uvodnim poglavljima i isto toliko o završnim odredbama i možda još deset do 15 godina za odluku o mogućem zaključenju pregovora. Dakle, nakon što se odluči o otvaranju pregovora, postoji 71 tačka povodom koje svaka od članica Unije može uložiti veto.”
Bilo kako bilo, Kipar ostaje glavna prepreka. Nepriznavanjem ove zemlje Turska izaziva bijes u Briselu i samo dodaje novu so na ranu, odbijanjem da primjeni odredbe o carinskoj uniji. Njene luke i aerodromi ostaju zatvoreni za kiparske brodove i avione. Ren je kritikovao i ponašanje kiparskih Grka, koji su lani odbili na referendumu kompromisno rješenje Ujedinjenih nacija za krizu na ostrvu. Da nije bilo toga, ni problem priznanja ne bi postojao, istakao je Ren. Nastojeći da smanji tenzije, on napominje da je očigledno da Ankara mora priznati Kipar do trenutka ulaska u Uniju. Kritikujući Kipar što blokira pomoć Evropske unije turskom dijelu ostrva, vrijednu stotine miliona eura, Ren ističe:
“Za žaljenje je što su u sadašnjoj situaciji najviše pretrpjeli pripadnici zajednice kiparskih Turaka, jer nismo bili u stanju da im osiguramo paket finansijske pomoći i diretne trgovinske veze, što bi pomoglo da se smanji izolacija sjevernog dijela ostrva i što bi ojačalo ekonomski razvoj.”
Trenutno, Evropska unija smatra sjeverni Kipar teritorijom Unije na kojoj su propisi dvadesetpetorice suspendovani.
